نویسنده: رومیتا پ
مترجم: ملکه افضلی
منبع: Parenting
کودکخبر، کابل: جدایی ازکسیکه دوستاش داری دشوار است حتی اگر برای مدت کوتاهی باشد؛ به ویژه زمانیکه برای اولینبار از مراقبتکننده خود جدا شده باشید. اضطراب جدایی حالتی است که شخص احساس نگرانی یا استرس از مواجه شدن به یک حالت نا آشنا یا با یک شخص ناشناس یا دور شدن از خانه و اعضای خانواده خود را دارد.
این حالت بیشتر به کودکان و نوزادان بین ۶ ماه تا ۳ سال صدق میکند.
اضطراب جدایی چه اختلالی را در کودکان ایجاد میکند؟
جدایی حالتی است که کودکان بالایی ۶ سال احساس اضطراب یا نگرانی دارند زمانیکه با سایر کودکان بازی میکنند یا زمانیکه مکتب میروند.
یک کودک تمایل دارد ترس و اضطراب عظیم را پس از جدا شدن از آنهایی که دوستشان دارد یا شروع به شناختن به عنوان خانواده یا مراقبین داشته باشد، نشان میدهد. اضطراب جدایی در کودکان یک مرحله طبیعی از رشد است، اما ممکن است نیاز به کمک حرفهای برای مقابله کردن در صورت شدید بودن آن داشته باشد.
گامهای مختلفی میتواند برای کمک به کودکان و آموزش چگونگی مقابله با اضطراب جدایی وجود داشته باشد.
در حالی که اضطراب جدایی طبیعی است، دورهی طولانی از ترس و اضطراب به این معنی است که کودک شما با احساس اضطراب طبیعی مواجه نیست، اما اختلال اضطراب جدایی را تجربه میکند.
آیا این در کودکان مشترک است؟
بله، هرکودکی به نگرانی جدایی مواجه میشود زمانیکه والدین یا مراقبتکنندهشان از آنها جدا میشوند.
سوالاتی به وجود میآید که این نگرانی جدایی بهوجود میآید؟ نگرانی جدایی در کودکان از سن ۶ تا ۱۰ ماهگی شروع شده تا به سنین ۳ تا ۴ سال طول خواهد کشید. وقتی کودک شروع به تحقق بقای شی میکند، معمولاً کودک شروع به رشد اضطراب جدایی میکند (درک اینکه چهرهها و اشیاء هنوزهم وجود دارد حتی زمانی که نمیتوان آنها را مشاهده، شنیده، لمس کرد، و غیره).
درک علایم و علل این وضعیت میتواند به کودک کمک کند تا بر ترس و اضطراب ناشی از آن غلبه کند.
علتها
یک علت نیست که کودک را به این شرایط میرساند. اینجا چند تا از دلایل ممکن را ذکر میکنیم:
- کودک میتواند نگرانی ترس را از والدین یا سایر اعضای خانواده که نگران هستند یا استرس دارند به ارث برده باشد. اگر مادر خودش استرس دارد یا به افسردگی یا سایر اختلالات مشابه مواجه است، بناً امکان انتقالش به کودک نیز بالا میباشد.
- كودكانی كه والدینشان بیش از حد محافظ هستند، ممكن است برای جوانان شان دشوارتر باشد تا از عهده اضطراب جدایی برآمده بتوانند. به عنوان مثال، والدین اجازه میدهند کودک مکتب نرود زمانی که آنها نمیخواهند بروند میتوانند تنها به کودک احساس اضطراب بیشتر بدهد در روز بعد.
- برخی دلایل زیستمحیطی نیز وجود دارند که باعث اضطراب جدایی میگردد. این شامل مرگ یک حیوان خانگی، طلاق والدین، جدایی از بچههای کاکا یا خاله وغیره شود.
علایم اختلال اضطراب جدایی
نشانههای اضطراب جدایی میتواند به شما کمک کند که علت اصلی بیماری را بدانید. به عنوان یک والد میتوانید با توجه به تغییر در رفتار نوجوان خود را آماده کنید.
همچنین یک کودک مبتلا به اختلال اضطراب نگرانی با مشکلات در مکتب مواجه است. تنظیم با مکتب دشوار میشود در صورتیکه شدت مبتلا به اختلال اضطراب نگرانی بسیار بالا باشد، کودک نیز ممکن است به شدت رفتار کند. سوابق نشان میدهد که مبتلا به اختلال اضطراب نگرانی همچنین منجر به درگیریهای خانوادگی میشود.
نشانههای نگرایی جدایی در کودکان
نشانه زیادی وجود دارد که وقوع اضطراب جدایی را نشان میدهد از قبیل:
- ترس از ایدهی نخوابیدن توسط والدین یا مراقبت کننده
- داشتن ترس از افراد نزدیک خود که در معرض صدمه زدن یا ترس از مرگ آنها هستند
- ترس مداوم از رد شدن در مکتب یا در بازی با سایر کودکان
- داشتن کابوس در مورد جدا شدن از عزیزان خود
- ترس شاش کردن در رختخواب در طول شب یا زمان خوابیدن
چگونه آن را تشخیص دهیم؟
اختلال اضطراب جدایی فقط در شرایط و سطوح شدید قابل تشخص است. اگر شما در مورد فرزندتان در مورد اختلال اضطراب جدایی نگران هستید، لطفاً با یک متخصص مشورت کنید تا یکی از این ابزار تشخیصی را بیابید. متخصص همچنین قادر خواهد بود تا شدت مشکل را ارزیابی کند و اقدامات اصلاحی را توصیه کند.
به عنوان والدین باید به فرزند تان کمک کنید تا از بروز مشکل در آینده جلوگیری شود. پدر و مادر باید سعی کنند تا در مورد چگونگی درمان اضطراب جدایی در نوزادان بدانند.
راهنماییهای زیر در کاهش ترس کودکان مفید خواهد بود:
نگرانی تان را در مقابل کودک ابراز نکنید. اجازه ندهید کودک احساس کند که تحت شرایط سخت قرار میگیرد. برایشان اطمینان دهید تا باور داشته باشند که میتوانند برترس غالب شوند. بگذارید فکر کنند که این یکی از مراحل نورمال رشد شان است. برخی کودکان قدردانی میکنند از این واقعیت و تمایل به تکیه کردن به آن را دارند در صورتیکه بهدرستی توضیح داده شود.
- بدانید چرا کودکتان مضطرب میشود
دانستن مسایل دقیق که موجب اضطراب در کودکان شما میشود، میتواند مکان خوبی برای شروع کمک به آنها باشد. درغیراین صورت، سخت است که با آنها صحبت کنید یا آنها را مدیریت کنید.
- پیشبینی کنید زمانی را که آنها بیشتر در معرض اضطراب باشند
سعی کنید موقعیتهای را پیشبینی کنید که فرزند شما میتواند احساس ناراحتی کند و به راحتی آنها پیش از آن احساس امنیت کند. این ممکن است کمی طول بکشد تا این کار را انجام دهید، اما اضطراب را محدود میکند.
- برایشان اطمینان دهید
به آنها بگویید که این کار درست است و به اندازه کافی شجاع هستند تا با ترس و نگرانی خود کنار بیایند. آنها را برای دستآوردهای کوچک آنها ستایش کنید و به آنها وظایف کوچک و آسان بدهید تا اعتماد به نفس بیشتری کسب کنید. ایجاد محیط مثبت در اطراف آنها واقعاً مفید میباشد. عطر آشنا، یک عکس و یا حتی متعلق به والدین آنها میتواند آنها را احساس امنتر کند. تشویق به موقع میتواند روحیه آنها را تا حد زیادی تقویت کند و این نیز به آنها اطمینان میدهد که همیشه در کنار آنها هستند.
- اجازه بدین بیرون بازی کنند
بازی کردن در بیرون با سایر کودکان در محل کمک شان میکند آرام باشند. ذهن آنها را از ادامه «تروما» دور میکند و به آنها کمک میکند تا مدتی آن را فراموش کنند.
چگونه یک کودک را برای جدایی آماده کنیم؟
توصیه میشود برای کمک به کودکتان در مورد اینکه چگونه احساس امنیت میکنید حتی زمانی که دور هستید، یاد بگیرید. انجام این کار سادهترین وظیفه مقابله با اضطراب جدایی است.
- فردی را انتخاب کنید تا همرایش باشد زمانیکه شما نیستید
فردی را انتخاب کنید که کودک همرایش احساس راحتی در فعالیتهای روزانهی خود بکند. اجازه بدهید آنها پوشاک بچه را تبدیل کند، بگذارید با کودک دوش بگیرد، اجازه بدهید باهم قدم بزنند یا بازی کنند. این شروعی است برای زمینهسازی جایگزین شما زمانیکه پیش فرزندتان نیستید.
- اجازه بدهید بفهمد چی زمانی ترک میکنید؛ پنهانی این کار را انجام ندهید
برای یک تشریفات جالب، گفتن خدا خافظی جالب نیست. اگر شما بروید زمانیکه آنها گیج شدهاند و آنها بعداً متوجه نبودنتان شود باعث استرس زیادتر شده پرخاشگرشان میسازد.
- در ارتباط باشید
گهگاهی تماس گرفتن یا نامه فرستادن کمک خواهد کرد تا برای فهماندن اینکه شما همرایش هستید حتی زمانیکه به صورت فزیکی کنارش نیستید. برایشان اطمینان بدهید اگر احساس ناراحتی کنند شما کنارشان هستید.
- دلیل رفتن تان را برایشان بگوید
ممکن فکر کنید که کودک تان کوچکتر از آن است که شرایط شما را درک بتواند، زبان بدن تان میتواند بیشتر بیان کند تا آنها درک کنند. دلیل رفتن و آمدن تان را برایشان بگوید.
- تصویر بزرگتر را بهدست آورید
ممکن در ابتدا برای شما و فرزندتان مشکل باشد اما باید والدین اعتماد کنند تا فرزندان شان قوی بار بیایند. بیش از حد از فرزندانتان محافظت نکنید اجازه دهید خودشان تصمیم بگیرند. باور داشته باشید که همه چیزی قسمی که میخواهید میشود و زمانی که دور هستید نگرانی نخواهید داشت.
اظطراب جدایی خواب را چگونه کنترول کنیم?
- فعالیتهای منظم خواب: تلاش کنید محیط و فعالیتهای مرتبط با زمان خواب را قابل پیشبینی کنید. سعی نکنید بیش از حد با برنامه زمان خواب آنها را آزمایش کنید.
- چراغهای کم نور کنارشان بگذارید: زمانیکه شما در اطراف آنها نیستید، به آنها کمک میکند احساس تنش کمتری داشته باشند.
- بگذارید بدانند که پس از ترک کردن شان هم آنها را کنترول میکنید: این به آنها کمک خواهد کرد که شما همیشه در گوشهای قرار دارید.
- تعامل فزیکی: آنها را در آغوش بگیرید یا ببوسید وقتی که در رختخواب قرار میدهید
- آموزش بدهید تا از خود شان پذیرایی کنند: تشویق استقلالیت زمان بازی؛ یک اسباببازی را برای آنها نگهدارید و اجازه دهید آنها خودشان بازی کنند تا خسته شوند و احساس خواب آلودگی کنند.
آیا کدام اقدامات پیشگیرانهی وجود دارد؟
چندین اقدام پیشگیرانه برای اختلال اضطراب جدایی وجود دارد. با اینحال، مهم است که این علایم را به درستی درک کنید و در اوایل شروع به اجرای این اقدامات احتیاط کنید:
- خدا حافظی را کوتاه بسازید
یک خداحافظی کوتاه و ساده شاید با آغوش یا بوسه توصیه میشود. اطمینان حاصل کنید که شما آن را طولانی نمیکنید، حتی اگر کودک احساس بدی در مورد آن داشته باشد؛ در بلند مدت به آنها کمک خواهد کرد.
- منحیث والدین نترس باشید
به عنوان والدین سعی کنید احساسات منفی را هنگامی که از آنها دور میشوید یا بعد از مدتی ملاقات میکنید ابراز نکنید. کودکان میتوانند یاد بگیرند که احساسات خود را از نگرانیها و تنشهای شما بسازند.
- یاد بگیرید چگونه ترکشان کنید
فرزند تان را به تدریج برای زمان طولانی آموزش دهید. در ابتدا برای دو تا ده دقیقه از کودکتان دوری کنید. سپس این مدت را روز به روز افزایش دهید تا زمانیکه او از ترس دوری شما خلاصی یابد.
اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی از پیشرفت است. اگر چه در ابتدا ممکن است ناامید کننده باشد، تلاشهای شما مطمیناً جبران خواهد کرد و کمک خواهد کرد تا یک کودک با اعتماد بهنفس در دراز مدت داشته باشید.
در صورتیکه هیچ یک از راه حلهای فوق کمک کننده بهنظر نیامد فرزند شما علایم شدید مانند تجاوز، کج خلقیهای نامناسب سنی یا عدم تمایل به رفتن به مکتب را داشته باشد با متخصص مشورت کنید.