نتیجه یک پژوهش دانشگاهی ثابت میکند که پدر و مادرها چقدر میتوانند با منش خود، فراتر از تصورات مرسوم مثل کمک به کارخانگی، بر انگیزه، آمادگی و اشتیاق یادگیری فرزندان خود موثر باشند.
تیمی متشکل از پژوهشگران دانشگاه فنی مونیخ در ارزیابی نتایج ۱۸ تحقیق کلان و ۱۷۰۰ مطالعه منفرد دیگر به این نتیجه رسیده که منش و رویکرد والدین به مسایل آموزشی، تاثیری بس مهم بر عملکرد و انگیزه فرزندان دارد.
وقتی پدرها و مادرها در خانه با کودکان در باره انتظارات آنها از تحصیل، مدرک، شغل مورد علاقه یا اهمیت آموزش در زندگی شخصی یا اجتماعی صحبت میکنند، تاثیری شگرف در ذهن فرزندان میگذارند که به مراتب از صحبت در باره مکتب یا کمک به انجام کارخانگی آنها سازندهتر است. به عبارت دیگر، کودکان خودشان به معنا و مفهوم آموزش فکر میکنند و با انگیزه یا شوقی درونی دست به انتخاب میزنند.
بیشتر بخوانید:
خانه اولین مکتب و مادر اولین معلم است
هشت راهکاری که باعث میشود تا کودک درسهایش را در خانه تمرین بکند
پانزده چیزی که آموزگاران دورهی ابتدایی مکتب نیاز دارند
۱۰ دلیلی که کودکان را از رفتن به مکتب مضطرب و نگران میسازد
خانم هولتزبرگر، مدیر پروژه تحقیقاتی دانشگاه فنی مونیخ میگوید، بیش از هر چیز باید مساله توقع از آموزش برای فرزندان روشن شود: «محیط مناسب یادگیری، رفتن به کتابخانه و مطالعه همه و همه خوب هستند اما در مقایسه باید گفت که مکالمه و تبادل نظر با کودکان در باره اهمیت یا هدف آموزش، موثرتر است.»
توصیه او این است که والدین و کودکان باید با همدیگر در باره چشماندازهای آموزش، استعدادها،علایق یا بیعلاقگی فرزندان به این و آن درس صحبت کنند. مواردی از این دست که هدف از دروس چیست، چه گزینههایی را دوست دارند، با چه مشکلاتی روبرو هستند یا چه امکاناتی برای انتظاراتشان موجود است. هولتزبرگر میگوید باید مشوق مشارکت فعال کودکان در این عرصهها بود و پاداش یا جریمه در تحصیل، رضایت یا نارضایتی و تشویق یا تنبیه را تنها بر اساس نمره پیش نبرد.