کودکخبر، کابل: یک روانشناس میگوید: «لت و کوب کودک نه تنها مشکلی را برطرف نمیکند، بلکه به او میآموزد که نسبت به خود احساس بدی داشته و عزت نفساش را برای همیشه از دست بدهد.»
لت و کوب کودک به بهانه تنبیه باعث میشود که او احساس عجز و ناامیدی کرده و به مرور افسرده و پرخاشگر شود. این در حالی است که عزت نفس پایین میتواند تا آخر عمر همراه کودک باشد. از اینرو اگر از کودکی اشتباهی سر میزد باید در گام اول خونسردی خود را حفظ کرد و حتی ادای سیلی زدن را هم درنیاورد، چون میتواند مثل ضربههایی، روح او را زخمی کند.
در ارتباط با کودکان هیچ چیزی جای گفتوگو را نمیگیرد و متاسفانه تنبیه بدنی میتواند کودکان را درباره شناخت و تشخیص درست از غلط به اشتباه بیندازد. از اینرو باید به کودکان خود بیاموزیم که روشهای غیر مضر را برای بیان احساسات خود به کار گیرند و بدانند که فقط در این حالت احساساتشان مورد پذیرش قرار میگیرد.
تنبیه بدنی کودکان به این معناست که رفتار ما درست بوده و حق با ماست، از همینرو به احتمال خیلی زیاد او نیز در آینده، سیلی زدن را عمل درستی برای رسیدن به حق و حقوق خود بداند و به اطرافیانش صدمات جسمی وارد کند، مثلاً دوستانش و حتی همسرش را در آینده لت و کوب کند.
تنبیه بدنی زمینه افت تحصیلی کودکان را فراهم کرده و موجب میشود فرد از پیشرفت و خلاقیت باز بماند. هنگامی که فرزندان ما بیادبی میکند عکسالعمل زود و نسنجیده ما راه به جایی نمیبرد. بلکه میتوانیم با سنگین کردن جو به او فرصت دهیم برای مدت کوتاهی احساس جدایی کرده و به رفتار زشتش فکر کند، چون کودکان در صورت لت و کوب شدن کنترل درون خود را از دست داده و همیشه برای تشخیص درست از غلط چشمشان به تصمیم دیگران خواهد بود.
آموزش دیدن و صحبت کردن با والدین با تجربه و موفق در تربیت فرزندان میتواند سطح اختلالات روحی در نسلهای آتی را کاهش دهد و از بسیاری از ناکامیهای خانوادگی بکاهد.