در بسیاری موارد والدینی که از تنبیه بدنی استفاده میکنند میگویند هرچه بیشتر فرزند خود را میزنند، او رفتارش بدتر میشود. این جمله کاملاً صحیح است. اعمال خشونت رفتار کودک را بدتر میکند نه بهتر. لازمه داشتن یک رفتار خوب را فراموش نکنید؛ برای داشتن رفتاری خوب، باید حسی خوب داشت.
کودکی که تنبیه فیزیکی میشود حس بدی پیدا میکند و در نتیجه رفتاری بد از خود بروز میدهد. این رفتار بد دوباره منجر به تنبیه میشود که در نتیجه آن دوباره کودک حس بدی پیدا میکند .این چرخه به همین شکل ادامه پیدا میکند. اگر قصد از تنبیه بدنی تربیت فرزند است، باید به گونهای دیگر این کار را انجام دهید. کودک باید به تفاوت خوب و بد آگاه شود اما در عینحال ارزش انسانیاش حفظ شود. قبح اعمال زشت هرچه قدر هم که زیاد باشد، باز هم دلیلی برای تحقیر کودک محسوب نمیشود.
یکی از اهداف اقدامات تربیتی، توقف سریع عمل ناپسند است. شاید تنبیه بدنی از این جهت موثر واقع شود و کودک عمل زشت خود را سریعاً متوقف کند، اما این راه قطعاً منجر به عدم تکرار نمیشود. عدم تکرار عمل زشت نیازمند یک عامل بازدارنده قوی و موثر است. به همین دلیل است که در مورد رفتار و تربیت، عوامل درونی موثرتر از عوامل بیرونی هستند.
یکی از دلایل عدم تاثیر تنبیه بدنی در عدم تکرار رفتار ناپسند، بیرونی بودن است. عوامل بیرونی تا زمانی که وجود دارند مانع انجام عمل زشت توسط فرد میشوند اما به محض برطرف شدن عامل، عمل زشت دوباره تکرار میشود. اما عوامل درونی دایمی هستند و همیشه همراه کودکاند. همچنین گاهی اوقات ممکن است بین عمل زشت و تنبیه شدن فاصله زمانی ایجاد شود. در این صورت ممکن است برخی کودکان فراموش کنند برای چه تنبیه میشوند. در چنین حالتی، اگر پدر یا مادر به جای استفاده از خوشنت با فرزند خود صحبت کند و او را از عمل ناپسند خود و عواقب آن آگاه کند، تاثیر آن به مراتب بیشتر و ماندگارتر خواهد بود. گزینههای جایگزین تنبیه بدنی در اکثر موارد در تربیت صحیح فرزند موثرتر هستند و بیشتر کودک را به فکر کردن وا میدارند. کافی است پدر یا مادر زمان و انرژی بیشتری صرف کنند تا نتیجه آن را در رفتار فرزند خود مشاهده کنند.