Barnaby Lashbrooke
منبع: Forbes
#کودکخبر، کابل: چه کسی پیشبینی میکرد که همکاران ما روزی فرزندان کوچکمان در خانه خواهند بود؟ با اجرای طرح فاصلهگیری اجتماعی و بسته شدن مکاتب و اماکن دیگر بهدلیل شیوع ویروس کرونا، سبب شد که والدین در طی روز مشغول این سه نوع کار در خانههای خود باشند: انجام مسوولیتهای اداری، آموزش و سرگرم و بازی کردن با کودکان خود.
رعایت فاصله اجتماعی و کار کردن والدین شاغل از خانه بهدلیل شیوع ویروس کرونا، در افزایش خلاقیت افراد هم تاثیرگذار بوده است. طبق نظرسنجی شرکت «مسمُچول» که در دوران قرنطینه در امریکا بین یکهزاروپنجصد نفر از والدین امریکایی انجام داده است، نشان میدهد ۲۹ درصد پدران و مادران امریکایی در حال تدریس و آموزش به فرزندان خود هستند؛ این در حالی است که همزمان در خانه هم به طور تماموقت کارهای مربوط به شغلشان را هم انجام میدهند.
از بین آنها فقط ۱۷ درصد نگران تواناییشان برای پیشرفت در شغل خود هستند؛ در حالی که ۲۵ درصدشان نگران این هستند که پدر یا مادر خوبی برای کودکان خود باشند. یک چهارم پدرها و مادرها در تمام مدت دچار حواسپرتی میشوند و نمیتوانند به درستی تمرکز کنند.
در حال حاضر تقریباً یکسوم، یعنی ۳۲ درصد والدین فعالیتهای کمتری برای پیشرفت و سرگرمی خود انجام میدهند. ۲۸ درصد آنها ساعت کار یا قاعدههای کاریشان را تغییر دادند تا بتوانند به تدریس در خانه برسند و ۲۶ درصد آنها به طور قابل توجهی شبها ساعات کمتری را برای خواب سپری میکنند.
در این مجموعه نکاتی که توسط پدرها و مادرهای شاغل گردآوری شده است. بین این نکات، مواردی وجود دارد که میتواند به بقیهی والدین کمک کند تا بهتر به کارهای عقبماندهی خود برسند.
پیامد تماشای صفحات نمایشی
والدین شاغل به کودک خود اجازه میدهند که به مدتطولانی از تلویزیون استفاده کنند تا بتوانند تماسهای کاری خود را انجام دهند و خود را برای این کار مقصر میدانند و احساس گناه میکنند. بیشتر افراد، موافق این عقیدهاند که تلویزیون برای ذهن افراد کمسن مناسب نیست، در حالی که بعضی از محتواهایی که در حال حاضر تولید میشود، بسیار مهیج و آموزشی هستند.
الیزابت شوریز، استخدامکننده قانونی شرکت «شیلتون و شیلی»، به پدرها و مادرها پیشنهاد میکند که بهدنبال خواندن کتابهای داستان برای کودکان، شعرهای کودکانه و همچنین انجام تمرینهای یوگا با آنان باشند. او میگوید: «استفاده از آن کودکان را مشغول میکند؛ ولی به طوری که باعث حرکت و تفکر کودکان میشود و آنها را وا میدارد که به فرد پشت صفحه نمایش پاسخ دهند.»
به کودکانتان مسوولیتی واگذار کنید
اگر کودک شما دنبال توجه است، شوریز پیشنهاد میکند که آنها را مانند یک «کارآموز» در نظر بگیرید. او میگوید: «اگر کودک نوپا دارید، به آنها اجازه دهید که در دفترچهای درست شبیه به آن که در تماسهای کاریتان استفاده میکنید، نقاشی بکشد و با پنسل شمعی برای خودش یادداشتبرداری کند.»
کودکان بزرگتر میتوانند مسوول گوش دادن به کنفرانس باشند و تعداد دفعاتی که فرد گوینده یک کلمه خاص را میگوید، برای خودشان بشمارند. مثلاً، کلمهای مانند «و سپس» یا هر کلمهی محرک دیگر که میتواند برای مهارت شنیداریشان خوب باشد را میتوانند بهعنوان یک ایده برای شمارش در نظر بگیرند.
راهنماییها و کمکهای مجازی را بپذیرید
آن دسته از افراد فامیل که به صورت تنها در قرنطینه به سر میبرند، شاید برای کمک به نگهداری کودکان از راه دور خیلی هم خوشحال شوند.
جیلون بریگهام، کارگزار «هیلستید ریَل ایستد» میگوید درآمد خانوادهاش، از طریق پدر و مادر همسرش که جدا از آنها زندگی میکنند، در دوران قرنطینه حفظ شده است. او میگوید: «هر کدام از آنها هر روز تقریباً ۹۰ دقیقه با الکس دختر صنف اولیمان وقت میگذارند و در انجام بخش بزرگی از کارخانگی مکتب به او کمک میکنند. ما برنامهریزی روزانه خودمان را برای تماس با آنها و تماس برای برگزاری صنف داریم. به غیر از آن، اگر دخترمان به کمک احتیاج داشته باشد میپرسد و او اکنون خیلی مستقلتر از گذشته عمل میکند.»
این نوع از برنامهریزی به او کمک کرده است تا با کمترین ایجاد مزاحمتی به کسب و کار خود ادامه دهد، به تماسهای مشتریانش برسد و در جلساتی که با نرمافزار «زوم» برگزار میشود هم بهراحتی حضور داشته باشد.
با شرایط جدید، زندگی خود را نورمال بسازید
کری فرد برگ، موسس «اسایف مانی کوچ» و همسرش به نوبت از دفتر کار درون خانهشان استفاده میکنند که این اتاق هم اتاقخوابشان است و هم تنها اتاقیست که دروازهی آن قفل دارد.
او میگوید: «ما به نوبت با کودک نوپای خود بازی میکنیم و همچنین کودک پنج سالهی خود را برای حضور در صنف با معلمش در نرمافزار زوم و صنف موسیقی هفتگیاش راهنمایی میکنیم.»
آنها زمانی که وضعیت را سخت دیدند، حقیقت را پذیرفتند و برنامهریزیهای قابل تغییری ایجاد کردند. او همچنین توضیح میدهد: «بلی، ما حتی در هنگام پیادهروی هم تماسهای کاری انجام دادهایم. برنامهریزیهای ما به طور ناگهانی عوض میشود و مجبوریم که انعطافپذیر باشیم. بلی ما از کودکان خود پنهان شدیم و به آنها دروغ گفتیم. پاداش این کارها این است که هر روز صبحانه و شام را به عنوان یک خانواده و در کنار هم صرف میکنیم و قبل از خواب به پیادهرویهای شبانه میرویم. من حتی وسط جاده درون موتر هم به استراحت پرداختم چون آنجا، تنها جایی بهجز اتاق خواب بود که دروازهی آن قفل داشت.»
به کودکان اجازه دهید که برخی از قواعد بسازند
جنل همیلتون، صاحب شرکت «پیآر»، هر روز دخترش را ساعت ۸:۳۰ بیدار میکند تا با یکدیگر کارهای آن روز را برای خود بنویسند و برای آن برنامهریزی مشخص و هماهنگی را انجام بدهند.
همیلتون میگوید: «اولین کاری که دخترم انجام میدهد این است که یک ورق کاغذ برمیدارد و کارهایی را که میخواهد آن روز انجام دهد یادداشت میکند. او مسوول این کار است. قبل از آن خیلی در هرج و مرج و آشفتگی بود. چون احساس میکرد که دوباره به مکتب برگشته است و این موضوع اصلاً برای ما خوب نبود.»
برنامهریزی دختر او شامل یادگیری، خواندن و تفریح است. او اضافه کرد: «ما آن را با هم مرور میکنیم و بعد من تلاش میکنم که با برنامهریزیهای خودم هماهنگ کنم.»
زمانهای مهم را فراموش کنید
صبح زود میتواند اوج بازدهی شما باشد ولی والدین شاغل باید این موضوع را بدانند و بپذیرند که کودکان هم در آن ساعات در اوج انرژی خود قرار دارند.
جنی ابوبایا، مدیرعامل اجرایی شرکت بازاریابی «کیلور توچ» و مادر دو کودک خردسال است. او میگوید که خیلی زود متوجه این موضوع شد که برنامهریزی پیشین او که از صبح تا غروب طول میکشید، علاوهبر اینکه اصلاً کاربردی نبود، برای کودکانش نیز به هیچوجه منصفانه نبود.
او گفت: «در ابتدا کاملاً بازدهیام را از دست دادم. من با لپتاپ کار میکردم؛ در حالی که کودکانم نیاز به توجه داشتند، از سر و بازویم بالا میرفتند، جیغ میکشیدند و در برخی موارد هم پسر کوچکم که به تازگی دندان درآورده، من را دندان میگرفت. وقتی که صبح میشود و هر دوی آنها آماده و مشتاق خوردن صبحانهاند، اصلاً زمان مناسبی برای رفتن من به دفتر کارم و ناپدید شدنم نیست.»
او حالا برنامهریزیهایش را با توجه به فرزندانش و در نظر گرفتن آنها انجام میدهد.
بپذیرید که شما تنها انسانی هستید
آماندا والس، رییس فرایندهای بیمه در شرکت «مس مُچول» و مادر چهار فرزند، میخواهد به والدینهای دیگر این را یادآوری کند که تمام نیتهای خوب در آخر به نتیجه مثبتی ختم میشوند و آنها هم فقط میتوانند تمام تلاش خود را انجام دهند تا بهترین خودشان باشند.
او گفت: «از اولین هفته آموزش از راه دور، تمام نگارههای رنگارنگی که درخور پینترست بود از بین رفت. ما حالا فقط در وضعیت زنده ماندن به سر میبریم. کارخانگی مکتب مهماند، اما اگر شما نتوانید درآمد خانواده خود را حفظ کنید، در حالی که دارید به کودکانتان اهمیت میدهید و برایشان وقت میگذارید، تمام امتحانات دنیا برایتان بیاهمیت میشوند.»
چه چیزی برای خانوادهی بزرگ او مناسب بود؟ یک برنامهریزی قابل تغییر که زمان زیادی برای کارهای دیگر او دارد. او اضافه کرد: «بلی، لحظات دیوانهکنندهای از بچههایم در ویدیوها، موقعی که حالت بیصدا غیرفعال بود، وجود دارد که شرکت کنندههای حاضر در جلسه از من میشنیدند که میگفتم: «لطفاً نقاشی کن یا یک کاری انجام بده»، در هر حال من تمام تلاشم را میکنم. این تنها کاری است که از دست همهی ما بر میآید.»