کودکان بد زبانی را اغلب از والدین یاد می‌گیرند

بد زبانی کودکان مشکل شایع اغلب پدر و مادرهای جوان است و نمی‌دانند که چگونه در مقابل این رفتار کودکان‌شان واکنش نشان دهند.
بد زبانی کودک یکی از شایع‌ترین مشکلاتی است که اغلب پدر و مادرها با آن مواجه هستند. اگر شما هم کودک زیر هفت سال در خانواده دارید و با چنین مشکلی مواجه هستید باید بدانید که گاهی علت بد زبانی کودک ریشه در نوع رفتار والدین دارد.
زمانی که کودک یاد می‌گیرد صحبت کند، کلمات زیادی را به کار می‌برد که شاید معنی آن را نداند. کودکان سه و چهار ساله، نسبت به واکنش شما در برابر کلماتی که ادا می‌کنند حساس هستند و زمانی که واکنش شما را نسبت به کلمه‌ای می‌بینند، مرتب آن را در ذهن خود تکرار می‌کنند.
زمانی که کودک‌تان کلمه نامربوطی را ادا می‌کند، هرگز عکس العملی نشان ندهید، آرام باشید و اجازه ندهید کودک‌تان هیچ خنده یا ناراحتی ببیند. شما حتی نمی‌خواهید کودک‌تان بداند که این حرف بد است زیرا ممکن است دوباره تکرار کند. شما می‌خواهید کودک‌تان کلمات را در جای مناسب به کار ببرد. برای مثال بردن نام مدفوع یا باد روده، سر سفره نان‌خوری کار زشت است.
گاهی ممکن است کودک کلمه‌ی بدی را از زبان کسی که در شرایط غیرقابل پیش‌بینی از این کلمه استفاده کرده است بشنود. کودک معنی کلمه را نمی‌داند اما احساسات را درک می‌کند و دیده است که شخص زمانی که ناراحت یا عصبانی است از این کلمه استفاده کرده است. قطعاً شما نمی‌توانید گوش‌های او را بگیرید پس باید برایش توضیح دهید که این کلمات زشت هستند.
در این سنین کودک قصد ندارد هم‌بازیش را با کلمات آزار دهد او فقط می‌خواهد توجه دیگران را به خود جلب کند. شما باید به کودک‌تان توضیح دهید که این کلمات می‌توانند دیگران را ناراحت کنند. از او بپرسید چه حسی دارد وقتی کسی به او بگوید احمق. از او بخواهید که وقتی عصبانی است با کلمات بهتری عصبانیت‌اش را بروز دهد. سعی کنید خودتان هیچ‌گاه از کلمات زشت استفاده نکنید و زمانی که کودک‌تان خوب صحبت می‌کند او را تحسین کنید.
دشنام دادن نوعی پرخاشگری کلامی است و در بسیاری از موارد جنبه یادگیری دارد. کودک از والدین یا در بیرون از خانه و حتی از فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی الفاظ زشت را می‌آموزد و برای جلب توجه اطرافیان و ابراز خود یا تحریک احساسات دیگران و به خشم آوردن‌شان و حتی برای لجبازی و شکستن محدودیت‌ها، از آن استفاده می‌کند.
این موضوع به سن کودک بستگی دارد. دو تا سه سالگی سن لجبازی کودکان است وکودک بدون این‌که مفهوم الفاظ را بداند، ممکن است این کلمات را به زبان بیاورد. مواهه تند و قاطعانه یا برعکس تعجب کردن و خندیدن به کودک می‌تواند باعث این رفتار شود. در این سن نادیده گرفتن رفتار بهترین عملکرد است و به تغییر آن کمک می‌کند. این نوع رفتارها در کودکان دوره‌ای است. در سنین نوپایی مدت کوتاهی ممکن است کودک الفاظ نامناسب را استفاده و بعد رفتار دیگری را جایگزین آن کند.