#کودکخبر، کابل: کارشناسان میگویند که وادار کردن اجباری کودکان نوپا به فعالیتهای خاص، بر رشد رفتاری آنان تاثیر منفی میگذارد. این کارشناسان تاکید دارند که به کارگیری یک روش انعطافپذیر فرزندپروری، میتواند به رفتار کودکان نوپا تاثیر مثبت گذاشته و رفتار آنان را بهبود بخشد.
این کارشناسان میگویند که هرچند فعالیتهایی مانند خواندن کتاب و داستان و زمان استفاده از صفحات نمایشی بر رفتار کودکان نوپا تاثیر میگذارد، اما یک مطالعهی جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه کمبریج امریکا انجام شده حاکیست که والدین نیز میتوانند نقش فعالتری در نتایج رفتار کودکان نوپا داشته باشند. به گفتهی این پژوهشگران، کارگیری از یک روش انعطافپذیر پرورش فرزند، والدین را بیشتر به اصلاح رفتار کودکان از نوزادی تا به مرحلهی نوپا شدن نزدیک میسازد.
به نقل از کانسومرافیرز، کلر هاگز یک تن از این محققان دانشگاه کمبریج میگوید که هدف از به کارگیری روش انعطافپذیر فرزندپروری این نیست که همهی کارها را برای فرزندان کوچک خود انجام دهید و نحوهی فعالیتهای آنان را هدایت کنید. او گفت: «این بیشتر یک دادوستد میان والدین و کودک است. والدینی که در این زمینه بهترین کار را انجام میدهند، کسانی اند وقتی که میبینند فرزندشان در کاری موفق میشود مینیشنند و تماشا میکنند، اما وقتی که میبینند کودکشان برای انجام کاری و فعالیتی در تلاش است و مبارزه میکند، او را حمایت و پشتبانی میکنند و زمینه را برایش فراهم میسازند.»
مدیریت رفتار
پژوهشگران برای اینکه بتوانند روش بهتری برای حمایت والدین به منظور به کارگیری در رشد فرزندان پیدا کنند، چهارصد زوج با نوزادانشان را در این مطالعه شامل ساختند. بزرگترین آزمون این بود ببینند که والدین چگونه برای انجام کاری توسط فرزندانشان، با آنان برخورد و تعامل دارند. از جریان این تعاملات و برخوردهای والدین با فرزندان چهار ماهه، چهارده و بیستوچهار ماهه فیلمبرداری و توسط پژوهشگران ارزیابی شد. بیشترین علاقهی پژوهشگران به پیبردن به این مساله بود که چگونه برخوردها و رفتار والدین به خُلقوخوی و رفتار کلی کودکان تاثیر میگذارد.
این پژوهشگران دریافتند پدران و مادرانی که از روش انطعافپذیرتر فرزندپروری کار گرفتند و فرزندانشان گاهی از ماموریتهایی که توسط والدینشان به آنان داده میشد عدول میکردند، در مقایسه با والدین که در فرزندپروری انطعافپذیری نداشتند، فرزندانشان رفتار بهتری داشتند. اما، فرزندان والدینی که از روش انعطافپذیری در فرزندپروری کار نمیگرفتند و مشتاق بودند همان چیزی که به کودکان خود گفته باید انجام میشد، کودکانشان بیشتر دچار بدخُلقی و خشم میشدند.
داکتر روری دیوین یک از این پژوهشگران میگوید: «ما چند کودک داشتیم که از یک پازل مزرعه چوبی، دو قطعه حیوان را برداشتند و باهم به کفزدن شروع کردند و یک بازی را خلق نمودند که با صدای کفزدن به میان آمده بود. در اینجا، والدین ممکن است به ایجاد صداهایی که با بههم خوردن حیوانات چوبی پازل بهوجود میآمد، در برابر کودکان خود واکنش نشان بدهند، اما باید درنظر داشته باشند که خودمختاری والدین هم باید حمایتکننده و انعطافپذیر باشد و به کودک اجازه بدهند تا راه خود را در میان چالشها پیدا کند.»
صبر کلید اصلی است
با اینحال، پژوهشگران تاکید کرده که صبر و انعطافپذیری، کلید اصلی در بهبود رفتار کودکان نوپا است. به گفتهی آنان، والدین باید به کودکان خود اجازه بدهند تا تخیلات وحشیانهی خود را داشته باشند و مطابق به میل و علاقهی خود بازی کنند. این پژوهشگران گفته که این کار منجر به بهبود نتایج رفتاری کودکان نوپا میشود.
کلر هاگز گفت: «به جای تلاش به منظور تعیین یک فعالیت ویا وظیفهی مشخص برای کودک، حمایت از حس خودمختاری کودک، بیشتر کارساز است. اجازه دادن به انجام بازیها یا ماموریتهایی که خود کودک علاقمند است و درگیر شدن با این مسایل، باعث رشد توانایی کودک در حل مشکلاتش و همچنین تقویت توانایی او برای یادگیری میشود.»