کودک‌خبر صدای بلند کودکان
#کودک‌خبر، کابل: یکی از کارهایی که کودکان به‌خوبی از عهده‌ی آن بر می‌آیند، گریه کردن است. تمام کودکان گریه می‌کنند، برخی بیشتر و برخی هم کم‌تر، و چنین به‌نظر می‌رسد که نگرانی تمام والدین در باره این است که که کودکان‌شان کم یا زیاد گریه می‌کنند.
دیده شده است که میزان معیین از گریه کردن را یکی از والدین طبیعی تلقی می‌کند، ولی پدر یا مادر دیگر آن را بیش از حد آزاردهنده می‌داند. گریه کردن نوزاد، واقعیت‌های سومندی نیز به همراه دارد.
بیشتر بخوانید:
واکنش مثبت به گریه کودک خردسال، باعث پرورش حس اعتماد می‌شود
کولیک یا گریه‌های بدون دلیل در کودکان شیرخوار
نخستین گریه نوزاد تازه متولد: آنچه را باید بدانید
چرا نوزادان از خواب می‌پرند و گریه می‌کنند؟
- گریه کردن یکی از راه‌های طبیعی کودکان برای برقراری ارتباط است. در حدود یک ماهگی گریه کردن شکل خاصی می‌گیرد. به‌گونه‌ی که مادر می‌تواند صدای گریه کودک خود را از گریه کودکان دیگر تشخیص بدهید. هم‌چنین بین گریه ناشی از گرسنگی، عصبانیت و بدخُلقی کودکان تفاوت بگذارد.
- گریه کردن کودکان برای ورزش دادن شُش‌های‌شان نیست، تنفس تمام ورزشی را که شُش‌های‌شان نیاز دارد انجام می‌دهد.
- کودکان زیر سه ماه لوس یا نازدانه نمی‌شوند. نوزادان ابتدایی‌ترین برداشت از دنیا و ارتباط را از پاسخ‌های اطرافیانش به‌دست می‌آوردند. اگر به آن‌ها توجه محبت‌آمیز شده باشد، این برداشت سعادت‌مندانه خواهد بود. بررسی دکتر «ماری ورث» یک روان‌شناس کودک در این مورد نشان می‌دهد کودکانی که نسبت به گریه آن‌ها به علت این باور غلط که توجه نشان دادن باعث نازدانه شدن کودک می‌شود، بی‌توجهی نشان داده شده است. بعداً در سال اول زندگی به دفعات بیشتر و به مدت طولانی‌تری گریه می‌کردند.
- با این‌حال، یک کودک پنج ماهه ممکن است یاد بگیرد که برای جلب توجه گریه کند. این انسان‌های کوچک، دوست دارند که با پدر و مادرشان و دیگر اعضای خانواده باشند. بنابراین، وقتی در می‌یابند که هرگاه صدا بزنند کسی پاسخ خواهد داد، تنها دست‌آویزشان برای صدا زدن، گریه کردن است. پس چرا چنین نکنند؟ این کار موثر واقع می‌شود.
بنابراین، فرض ما براین است که شما می‌خواهید کودک‌تان احساس دوست داشته شدن و مورد توجه قرار گرفتن بکند، ولی از شما انتظار نداشته باشد که برده‌ی صدا زدن‌های او باشید. این زمانی است که باید معقول باشید. زمانی که می‌دانید خطری او را تهدید نمی‌کند، گرسنه نیست، تنبان خود را کثیف نکرده، درد نمی‌کشد و بیمار نیست و شما تا می‌خواهید یک چُرت کوتاه بزنید، بدخُلقی می‌کند، بد نیست که چند دقیقه برای جلب توجه صبر کنید. چند لحظه صبر کنید تا گفتگوی‌تان تمام شود و سپس به سراغ او بروید. ولی اگر به شدت گریه می‌کند و فریاد می‌کشد و یا به هق‌هق می‌افتد، هرچه در دستان است زمین بگذارید و بی‌درنگ به سراغ او بروید. پاسخ شما، بستگی به قضاوت شما دارد. موقعیت هرچه باشد، هیچ‌گاه اجازه ندهید که نوزاد زیاد گریه کند. با این‌حال، او باید بگیرد که شما کمک‌رسان او هستید، نه برده و غلام حلقه به‌گوشش.
