کودک‌خبر صدای بلند کودکان
#کودک‌خبر، کابل: هنریتا فور رییس اجرایی صندوق وجهی سازمان ملل متحد برای حمایت از کودکان، یونیسف، در یک نامه سرگشاده، نوشته است که همه‌گیری ویروس کرونا، فرصت‌هایی را نیز برای توجه به وضعیت کودکان به وجود آورده است. خانم فور در این نامه به پنج فرصتی اشاره کرده است که به گفته او، می‌تواند فرصت‌های کلیدی را برای کودکان در سطح جهان به وجود آورد. متن نامه هنریتا فور قرار ذیل است:
کووید-۱۹، نخستین بحران واقعی جهانی است که در زندگی‌مان ناظر آن بوده‌ایم. این همه‌گیری هرشخصی را در هر نقطه‌ای از جهان متاثر می‌سازد و افراد متاثیر شده از این بحران را اکثراً کودکان تشکیل میدهند. میلیون‌ها نفر فقط به‌خاطر آنکه در خانواده‌ای فقیر به‌دنیا آمده‌اند و یا به‌دلیل قومیت، دین و نژاد، از دسترسی به خدمات صحی اساسی، تعلیم و حفاظت محروم مانده‌اند. کووید- ۱۹ این شکاف نابرابری را بزرگتر کرده است و اثرات اجتماعی، اقتصادی و صحی این همه‌گیری در سال‌های پیش‌رو نیز طنین‌انداز خواهد بود و تهدیدی برای حقوق کودکان به‌شمار می‌آید.
اما، زمان آن نیست تا از این چالش‌ها بهراسیم و اجازه دهیم تا ما را از توان بی‌اندازد. چنانکه سال‌روز هفتادو‌پنج ساله شدن یونسف را گرامی می‌داریم، به‌یاد می‌آوریم که این سازمان در طی یک بحران تاریخی دیگر در پیامد جنگ جهانی دوم ایجاد شد. در آن روزها مقیاس مشکلاتی که کودکان در یک دنیای جنگ‌زده تجربه می‌کردند، می‌توانست به آسانی ما را در هم بشکند. اما، ما آنچه را که امکان‌پذیر بود برای خود تجسم کردیم. ما سیستم‌های صحی و رفاهی جدیدی را در سراسر جهان پایه‌گذاری کردیم؛ بیماری آبله و پولیوی وحشی را شکست دادیم؛ سازمان ملل متحد را بنیان گذاشتیم.
تاریخ یک‌بار دیگر از ما کمک می‌خواهد. در بحران‌های جهانی بزرگ گذشته، از جنگ‌های جهانی گرفته تا پاندمی‌ها، رهبران جهان گردهم آمدند تا در مورد سیاست‌ها و پیمان‌ها مذاکره کنند و در مورد شیوه‌های جدید اعادهی صلح، بیرون رفت از بحران، بازسازی و تشریک مساعی به توافق برسند.
ما باید با بهره‌گیری از یک پلان عملی و عینی برای محافظت از کودکان‌مان، جهان را برای بار دیگر آماده بسازیم؛ وعده‌ای از سوی نسل ما برای نسل بعدی در راستای سرمایه‌گذاری در صحت و تعلیم، ایجاد سیستم‌ها و خدمات انعطاف‌پذیرتری که برای تمام کودکان دسترسی‌پذیر باشد و حصول اطمینان از اینکه کسری بودجه و رکود اقتصادی به آنان آسیبی نمی‌رساند.
ما نه تنها باید از مقیاس چالش‌های فراروی کودکان جهان آگاه باشیم، بلکه هم‌چنین می‌توانیم در همکاری و همبستگی با یک‌دیگر، با تکیه بر دست‌آوردهای گذشته و با بلندهمتی و اطمینان به آینده، گام برداریم.
این حرکت بازگشت به حالت قبلی نیست. برای صدها میلیون کودک در سراسر جهان، «حالت عادی و نورمال» به هیچ وجه برای شروع کافی نبوده است.
در این‌جا به شرح پنج فرصت برای کودکان جهان که در نتیجه همه‌گیری کووید-۱۹ نمایان شده و هم‌چنین پنج درس در مورد اینکه چطور میتوان برای آنان آینده‌ای بهتر را مجسم کرد که در دیدگاه‌های جوانان نیز انعکاس یافته است، میپردازیم.
شماره ۱: برای مؤثریت واکسین‌ها باید اعتمادسازی کرد
لفاظی‌های روزافزون بر علیه واکسین‌ها ما را در معرض خطر امراض کشنده‌ای قرار می‌دهد که در این عصر بایستی از میان برداشته می‌شد. هیچ کسی نباید از بیماریای که می‌اتواند بدون خطر توسط واکسین پیش‌گیری شود، رنج ببرد. هیچ کسی. «ریدی، ۲۰ ساله از تایلند.»
تاریخ و علم به ما می‌گوید که واکسین‌ها بهترین چیزهایی هستند که برای خاتمه دادن به این ویروس و اعادهی زندگانی و معیشت‌هایمان، میتوان به آن امید بست.
ریدی برای یک‌بار دیگر خطر واقعی نرسیدن واکسین به تمام کسانی که به آن نیاز دارند را برای ما یادآوری می‌کند.
تردید و دودلی در مورد واکسین بر توانایی ما در غلبه بر کووید-۱۹ اثرات شدیدی وارد خواهد کرد. یک بررسی که با مشارکت تقریباً ۲۰هزار بزرگ‌سال از ۲۷ کشور مختلف انجام شد، به این نکته پی‌برد که به طور تقریبی از هرچهار نفر، یک نفر ممکن است از گرفتن واکسین کووید-۱۹خودداری نماید. یک تحقیق مشابه که در مورد امریکایی‌ها انجام شد، نشان داد که پیام‌رسانی غیرواضح و غیر یک‌پارچه از سوی مقامات صحت عامه و سیاست‌مداران می‌تواند سبب کاهش استفاده از واکسین شود.
در عین زمان، معلومات غلط در مورد واکسین به یک تجارت بزرگ و رو به رشد تبدیل شده است. کارآفرینان ضدواکسین تعداد هواداران آنلاین خود را دست‌کم تا ۲۰ درصد در خلال همه‌گیری افزایش داده‌اند. به گزارش آواز، ده ویب سایت نخست که بنابه تشخیص محققها به اشاعه‌ی معلومات صحی غلط می‌پردازند، تعداد بازدیدهایشان در فیسبوک تقریباً چهاربرابر تعداد بازدیدها از معلومات ارایه شده توسط ویبسایت‌های صحی تثبیت شده، بوده است.
به طور خلاصه اینکه ما در پی‌کار کسب اعتماد به طور جدی تضعیف می‌شویم و بدون اعتماد هر واکسین کووید-۱۹ بی‌فایده خواهد بود. اما با گسترش جهانی واکسین کووید-۱۹ اکنون فرصت آن را داریم تا به نجات هر کودکی بشتابیم. نوری که در انتهای تونل قرار دارد باید برای همه بدرخشد.
چه کاری باید انجام شود: اکنون که جهان واکسین‌های مختلف کووید-۱۹ را تهیه نموده است، با تأمین عدالت و انصاف و پوشش دادن هرکسی به شمول فقیرترین و محروم‌ترین افراد می‌توانیم توجه‌مان را به پی‌کار طولانی‌مدت و دشوار برای ریشه‌کن کردن این ویروس معطوف سازیم.
هم‌اکنون کارهایی جهت آمادگی برای آن روز انجام می‌شود. یونیسف یکی از همکاران گروه «تعهد پیشاپیش به بازار» از سازمان کواکس است که یک همکاری جهانی برای تضمین دسترسی عادلانه به واکسین‌های کووید-۱۹ در سراسر جهان میباشد. هدف ما حصول اطمینان از این نکته است که با فراهم شدن واکسین هیچ کشور و هیچ خانواده‌ای عقب نمی‌ماند. ما این کار را با رهبری تلاش‌ها در راستای تدارک و تأمین واکسین‌ها و استفاده از زیربنای فعلی‌مان برای کمک به تسهیل عرضه‌ی آن حتی برای ساحات دورافتاده که به لحاظ لوژیستیکی دشوار است، انجام می‌دهیم. دولت‌ها باید در همکاری با یک‌دیگر اطمینان حاصل کنند که واکسین‌های کووید-۱۹ برای همه‌ی کشورها قابل خرید و دسترسی‌پذیر میباشد.
اما از آنجا که اعتمادسازی مهمترین عنصر در موفقیت هر واکسینی به شمار می‌آید، یونیسف در حال تطبیق و گسترش کمپاین دیجیتلی جهانی برای جلب پشتیبانی مردمی و آگاهی‌رسانی درباره‌ی ارزش و مؤثریت تمام واکسین‌ها میباشد.
شرکت‌های عرضه کننده‌ی تکنالوژی در این زمینه نقش مهمی را می‌توانند بازی کنند و در جهت رسیدگی به مساله‌ی اشاعه معلومات غلط و خطرناک در پلتفورم‌های‌شان، گام‌های اولیه‌ی را برداشته‌اند. در ماه اکتوبر فیسبوک یک پالیسی جهانی را برای منع تبلیغاتی که مردم را از گرفتن واکسین منصرف می‌کرد، اعلان نمود. اندکی بعد یوتیوب سخت‌گیری در مورد محتویات ضدواکسین را اعلان نمود و ویدیوهای حاوی معلومات غلط در مورد واکسین‌های کووید-۱۹ را حذف نمود. اما یک کار دیگر را میتوان انجام داد. پلتفورمهای رسانه‌های اجتماعی باید برای حذف و بیرق زدن به محتویات تحریف کننده‌ی واقعیت، اقدامات مقتضی را انجام دهند.
تردید در مورد واکسین تنها محدود به واکسین‌های کووید-۱۹ نبوده و از آن نیز فراتر می‌رود. در سال ۲۰۱۹ سازمان صحی جهانی گفت که تردید در مورد واکسین یکی از ۱۰ خطر نخست برای صحت جهانیان است و در نبود اعتماد، واکسین‌ها فقط بوتل‌های گران‌قیمت در الماری داکتران خواهند بود.
شماره ۲: پل زدن شکاف دیجیتلی می‌تواند به تامین تعلیمات با کیفیت برای همگان کمک نماید
«من فکر می‌کنم که برای مکاتب این یک زمان عالی است تا به گفته‌های آموزگاران‌شان گوش فرا دهند و راه‌کارهایی برای بهبود تاسیسات آموزشی آنلاینشان بیابند. آموزش از راه دور حتی بعد از همه‌گیری می‌تواند یک ابزار ارزشمند برای انعطاف‌پذیر ساختن و دسترسی‌پذیر کردن تعلیم باشد. «کاموگیلو، ۱۸ ساله از افریقای جنوبی.»
حق با کاموگیلوست. در اوج بسته شدن مکاتب در اوایل ۲۰۲۰، در حدود ۳۰ درصد کودکان دانش‌آموز، به آموزش از راه دور دسترسی نداشتند. در واقع فقط کمی بیشتر از نصف خانوادهها در اکثر کشورهای جهان به انترنت دسترسی دارند.
کودکانی با وضعیت مشابه وجود دارند که پیش از این نیز به تعلیمات باکیفیت دسترسی نداشته‌اند. اینکه بیشتر از ۵۰ درصد افراد ۱۰ ساله در کشورهای دارای درآمد پایین و متوسط، تا پایان مکتب ابتدایی قادر به خواندن و فهم یک داستان ساده نمی‌باشند، نمایانگر یک بحران یادگیری جهانی است. تا زمانی که این شکاف دیجیتلی را پُر نکنیم، این گروه رو به رشد از جوانان از یادگیری و آموزش عقب خواهند ماند.
کووید-۱۹ این فوریت و اضطرار را شدت بخشیده است. ما اکنون با فرصتی مواجه هستیم که یک‌بار در یک نسل میسر می‌شود تا هرکودک و هر مکتبی را به انترنت متصل کنیم و به تأمین ابزارهای دیجیتلی برای آنان بپردازیم تا بتوانند مهارت‌های لازم را برای تحقق پتانسیل‌هایشان چه در خلال بحران کوید-۱۹ و چه بعد از آن، در خود پرورش دهند.
چه کاری باید انجام شود: نخستین و مهمترین کاری که باید انجام شود، این است که دولت‌ها باید به بازگشایی مکاتب اولویت داده و در جهت بازگشایی مصوون مکاتب کلیه‌ی اقدامات ممکن را انجام دهند.
اما این وقفه‌ی بزرگ در یادگیری و آموزش، فرصتی برای بازاندیشی در این مورد فراهم می‌کند که ما چگونه به ارایه آموزش و تعلیم میپردازیم.
برنامه تجسم مجدد آموزش یونیسف در حال رقم زدن یک انقلاب در زمینه‌ی یادگیری و توسعه‌ی مهارت‌هاست تا بتواند به تأمین تعلیمات باکیفیت برای هرکودکی از طریق یادگیری دیجیتلی، انترنت، معلومات ارزان و مشارکت جوانان بپردازد. ما می‌خواهیم به تعداد ۵۰۰ میلیون کودک و جوان را تا ختم ۲۰۱۲ و ۳.۵ میلیارد نفر را تا سال ۲۰۳۰ تحت پوشش قرار دهیم. این خدمات که در همکاری با دولت‌ها و همکاران مختلف از سکتور خصوصی عرضه می‌شود، شامل هرچیزی میباشد، از تأمین کتب درسی برای ساحات دورافتاده گرفته تا حمایت از نشرات رادیویی تعلیمی و دسترسی‌پذیر ساختن تعلیم برای کودکان در هر نقطه‌ای از جهان از طریق پیام کتبی کوتاه (SMS)، گروپ‌های وات‌ساپ و پادکست‌ها.
ابزارهای دیجیتلی یک عنصر سرنوشت‌ساز و تعیین‌کننده است. مجموعه ابزار جهانی یادگیری دیجیتلی یونیسف در حال گسترش دسترسی به مهارت‌های بنیادی، قابل انتقال، شغلی و دیجیتلی برای افراد آسیب‌پذیر و کسانی است که دسترسی به آنان دشوار است. برای مثال، ما همراه با شرکت مایکروسافت بر روی یک پاسپورت آموزشی کار می‌کنیم که در این پلتفورم امکان دسترسی آنلاین و آفلاین به نصاب درسی به زبان‌های مختلف و حتی در طول بحران‌ها فراهم می‌گردد. این پلتفورم با آکادمی آغاخان در زمینه‌ی مهارت‌های بنیادی، دیجیتلی و مرتبط به STEM[1] همکاری می‌کند؛ یک برنامه دیجیتلی برای پناهندگان و مهاجران ارایه می‌کند که به تدرس زبان اجتماع میزبان برای ارتباط دادن آن به تعلیم و فرصت‌های کار می‌پردازد و در حال کار با بنیاد Age of Learning Foundation است تا امکان دسترسی رایگان به دوره‌ی آمادگی مکتب، سواد و حساب را برای بیش از ۱۸۰هزار متعلم در سراسر جهان فراهم سازد.
اما ابزارهای آموزشی به منظور استفاده باید با قابلیت اتصال به انترنت سازگار شوند. ما به منظور گسترش قابلیت اتصال به انترنت در حال کار با همکاران دولتی و خصوصی در ذیل ابتکار GIGA هستیم تا بتوانیم دسترسی به انترنت را تا سال ۲۰۳۰ برای هرکودکی در هراجتماع و در هر مکتبی گسترش دهیم.
ما در این راستا اخیراً همراه با Ericsson یک همکاری جهانی را به‌راه انداخته‌ایم تا قابلیت اتصال مکاتب را در ۳۵ کشور جهان الی سال ۲۰۲۳نقشه‌برداری نماییم. این یک گام اولیه و مهم در راستای دسترسی‌پذیر ساختن فرصت‌های آموزش دیجیتلی برای تمام کودکان میباشد.
چنانکه کامولیگو برای ما یادآوری می‌کند، با پذیرش قدرت راه حل‌های دیجیتلی در این وهله‌ی حساس زمانی میتوان تحولی عظیم در عرصه‌ی یادگیری و انکشاف مهارت‌ها برای کل نسل کودکان رقم زد.
شماره ۳: کووید-۱۹ توجهات به صحت‌روانی جوانان را در سطح جهان برجسته ساخته است
«چرا به مساله صحت‌روانی به نحوی میپردازیم که گویا یک مشکل بزرگ نیست؟ چرا به یک شخص محزون و اندوهگین میگوییم که «بیش از حد به این مساله فکر می‌کنی؟ چرا ما به طور کلیشه‌ای افراد دارای بیماری‌های روانی را دیوانه میدانیم؟… زمان آن فرا رسیده است تا این کلیشه‌ها و افکار قالبی را کنار بگذاریم و بپذیریم که صحت‌روانی به اندازه‌ی صحت جسمیمان مهم است.» تولیکا، ۱۸ ساله از هند.
حق با تولیکاست: صحت‌روانی یک مساله بزرگ است، به همان اندازه که صحت جسمی مهم است. این امر به‌ویژه در دوره طفولیت و نوجوانی صادق است، یعنی زمانی که ما توانایی شناختی و یادگیری‌مان، هوش عاطفی‌مان و قابلیت سازگاری‌مان را در مواجهه با استرس و فشار، تهداب‌ریزی می‌کنیم.
همه‌گیری برای یک‌بار دیگر این نکته را برجسته ساخته است که کودکان و جوانان آسیب‌پذیر در چه وضعی به سر می‌برند.
کووید-۱۹ با مختل کردن آسایش و الگوهای رفتاری مثل مکتب رفتن و بازی کردن در فضاهای بیرونی، زندگی را برای کودکان در هرجایی آشفته ساخته است. در ارتباط با نوجوانان، قرنطینه آن‌ها را از روابط اجتماعی و تعامل با هم‌سالان که در این مقطع زندگی بسیار مهم و حیاتی است، محروم ساخته است. در ارتباط با کودکان متأثر شده از تکان ناشی از خشونت، بی‌توجهی و یا آزار خانگی، قرنطینه بسیاری از آنان را در پشت درهای بسته با آزاردهندگان و بدون پشتیبانی‌هایی که معمولاً در مکتب تأمین می‌شود، تنها گذاشته است. کووید-۱۹ در ۹۳درصد کشورهای جهان، خدمات صحت‌روانی را مختل و یا متوقف ساخته است.
این پیامدها به خسارات و اضرار نگران کننده‌ای که پیش از این نیز وجود داشته‌اند، می‌افزاید. در نامۀ قبلی‌ام در مورد افزایش اختلالات روانی در بین افراد ۱۸ ساله که در حال سپری کردن دوره‌ی حیاتی رشد می‌باشند، نوشتم. نیمی از تمام اختلالات روانی قبل از رسیدن به پانزده سالگی و ۷۵ درصد آن تا اوایل بزرگ‌سالی بروز می‌کنند. اکثر ۸۰هزار فردی که هرسال خودکُشی می‌کنند، جوان هستند و خودزنی دومین دلیل عمده‌ی مرگ در بین دختران ۱۵ تا ۱۹ ساله به شمار می‌آید.
متأسفانه، تعداد بسیار زیادی از کودکان و جوانان به دلیل برچسب زده شدن و تبعیض، در ارتباط با آزار و فشارهای روانی از کسی کمک نمی‌خواهند. تقریباً در هرکشوری در بخش صحت‌روانی کم‌تر از حد لازم بودجه تأمین می‌شود و دولت‌ها باید در این زمینه کار بیشتری انجام دهند. کم‌تر از یک درصد بودجه‌های صحی در کشورهای کم‌درآمد به صحت‌روانی اختصاص می‌یابد.
اما با توجه به اینکه کودکان و جوانان با چالش‌های فراوانی در زمینه صحت‌روانی‌شان مواجه می‌باشند، این همه‌گیری هم‌چنین فرصتی به شمار می‌آید برای آنکه در مورد صحت‌روانی کودکان و بزرگ‌سالان هم صحبت کنیم و هم بیاموزیم.
چه کاری باید انجام شود: جوانانی مثل تولیکا خواهان حمایت‌اند و ما باید به نگرانی‌های آن‌ها گوش فرا دهیم.
برخی دولت‌ها چنین می‌کنند. در بنگلادش، جورجیا و هند، خطوط رایگان تلفونی به تأمین پشتیبانی و مراقبت برای کودکان می‌پردازند. خط کودکان هند در یازده روز نخست از قرنطینه کووید-۱۹، بیش از ۹۲هزار تماس در ارتباط با حفاظت در برابر آزار و خشونت دریافت نموده است که یک افزایش ۵۰درصدی به شمار می‌آید.
در قزاقستان که یکی از بالاترین نرخ‌های خودکشی نوجوانان را در سطح جهان دارد، سازمان یونیسف در ماه آپریل ۲۰۲۰ پلتفورمی را برای ارایه خدمات مشاوره انفرادی آنلاین برای نوجوانان راه‌اندازی نمود که هم‌چنین به آموزش کارشناسان صحت‌روانی در مورد تشویش، استرس و فشار ناشی از کووید-۱۹ می‌پردازد. بیش از پنج‌هزار روان‌شناس مکتبی و کارشناس روانی تنها در سه ماه آموزش داده شد. سایر برنامه‌ها در این کشور به ترویج فعالیت‌ها برای روابط اجتماعی نوجوانان از طریق گروه‌های پشتیبانی هم‌سالان و گفتگو با والدین می‌پردازند که ضمن افزایش مشاوره و پشتیبانی، رویکرد موجود به صحت‌روانی را از برچسب زده شدن به فهم و مراقبت تغییر میدهند.
به طور مشابه، سازمان‌های سرتاسر جهان نیز در حال کار با جوانان هستند تا عمل کمک‌جویی برای صحت‌روانی را از طریق کمپاینها و مداخلات تثبیت شده ترویج دهند. برای مثال، کمپاین زمان تغییر یاTime to Change در حال خاتمه دادن به تبعیض نسبت به صحت‌روانی در بریتانیاست و در این راستا با معلمان، مدیران مکاتب و متعلمان برای شروع گفتگو، رسیدگی به مساله برچسب‌زنی و پشتیبانی از جوانان کار می‌کند.
چه کار دیگری را باید انجام داد: کشورها باید سرمایه‌گذاری لازم را در این زمینه انجام دهند، خدمات صحت‌روانی برای جوانان را در اجتماعات و مکاتب به طور قابل توجهی گسترش دهند و با تکیه بر برنامه‌های فرزندداری اطمینان حاصل کنند که کودکان در خانواده‌های آسیب‌پذیر به پشتیبانی و حفاظتی که بدان نیاز دارند، دسترسی می‌یابند.
شماره ۴: تبعیض توسط کووید-۱۹ انجام نمیشود بلکه جوامع ما این کار را انجام میدهند
«باید این باور را که ما ناتوانیم، کنار بگذاریم و به این برداشت برسیم که ما بی‌نهایت قوی هستیم.» گلوور، ۲۰ ساله از استرالیا.
همه‌گیری ویروس کرونا هرکسی را در سیاره زمین متأثر ساخته است اما همه‌ی ما به یک اندازه از آن متأثر نشده‌ایم. در بسیاری از کشورهای جهان، قومیت، رنگ پوست و یا سطح ثروت‌تان، شما را بیشتر مستعد تأثیرپذیری از پیامدها می‌کند. برای مثال، در ایالات متحده امریکا، امریکایی‌های افریقایی‌تبار ۱۳درصد جمعیت اما نزدیک به یک چهارم افرادی را تشکیل میدهند که در اثر ابتلا به کووید-۱۹ جان باخته‌اند. احتمال مرگ آن‌ها در اثر ابتلا به کووید-۱۹ تقریباً چهار برابر بیشتر از سفیدپوستان است.
در سراسر جهان، کارکنان خط مقدم، کارگران خدمات ضروری، اقلیت‌های قومی، فقرا و محرومین به شکل بی‌تناسبی در معرض خطر قرار دارند. آن‌ها بیشتر مستعد ابتلاء به بیماری هستند چون بیشتر در معرض ویروس قرار داشته و به خدمات مراقبت و تداوی دسترسی کم‌تری دارند. این مساله همه‌ی ما را در معرض خطر قرار می‌دهد. شما چه فقیر باشید چه ثروتمند، اگر همسایه‌ی‌تان مریض باشد، ممکن است شما هم مریض شوید. این بحران برای هیچ کسی خاتمه نمی‌یابد، مگر آنکه آن را برای هرکسی خاتمه دهیم.
و فقر به طور چشم‌گیری در حال افزایش است. تعداد کودکان ساکن خانوارهای فقیر در سطح جهان به طور تخمینی تا ۱۴۲ میلیون نفر الی ختم ۲۰۲۰ افزایش یافته است.
اما اثرات فقر تنها محدود به صحت نمیشود و از آن هم فراتر می‌رود. فقیرترین کودکان صرفاً کسانی نیستند که کم‌تر از همه قادر به حفاظت خودشان در برابر ویروس اند. آن‌ها هم‌چنین کم‌تر از همه قادر به دسترسی به آموزش از راه دور، خدمات و وسایل شست‌وشوی دست هستند. کودکانی که در وضعیت‌های بحرانی انسانی به سر می‌برند، با خطرات بزرگ‌تری مواجه می‌باشند.
کودکان نه تنها احتمال فقیربودن‌شان دوبرابر بزرگ‌سالان است، بلکه هم‌چنین بیشتر مستعد رنج بردن از پیامدهای مادام‌العمر و برگشت‌ناپذیر فقر می‌باشند. چانس دوم برای تغذیه اولیه حیاتی، دریافت تعلیمات با کیفیت و یا مراقبت صحی مناسب که افراد را قادر به بقاء، رشد و شکوفایی کند، به ندرت برای کودکان میسر می‌گردد. اگر اقدام و مداخله‌ای صورت نگیرد، این پیامدها می‌تواند به صورت مادام‌العمر دوام پیدا کند.
چه کاری باید انجام شود: چنانکه کلوور آشکارا تصدیق می‌کند، کودکان و جوانان ضعیف و بی‌قدرت نیستند. ما باید اطمینان حاصل کنیم که هرکودکی فرصت دارد تا به جامعه خود کمک کند و هیچ کودکی صرف‌نظر از جنسیت، نژاد، قوم یا دین عقب نمی‌ماند. ما به یک تعهد تازه نیاز داریم تا بتوانیم به مساله نابرابری و تبعیض بپردازیم. چنانکه گوترز، منشی عمومی، امسال گفت، ما نه تنها به یک نسل جدید از پالیسیهای مصونیت اجتماعی نیاز داریم بلکه هم‌چنین باید از طریق برنامه‌ها و پالیسیهای هدفمند، به مقابله با تبعیض ریشه‌دار جنسیتی، نژادی و قومی بپردازیم.
تعداد بسیار زیادی از کودکان قادر به دسترسی به خدمات اولیه‌ای که ممکن است برای ما بدیهی باشد، نمی‌باشند. برای مثال، آب پاک و صابون از لوازم اولیه برای پیش‌گیری از شیوع کووید-۱۹ و سایر بیماری‌ها به شمار می‌آیند. نوآوری‌هایی نظیر دستشوی‌های قابل حمل که به منظور پیش‌گیری از تماس دست با سطوح دیگر با پایدل کار می‌کنند، در بازارها، مراکز صحی و مکاتب در اکوادر و کشورهای دیگر نصب شده‌اند تا کودکان در برابر ویروس‌ها و باکتری‌ها حفظ شوند.
اقدامات حفاظت اجتماعی نظیر انتقالات نقدی و حواله‌جات نه تنها در کمک به سرپا نگاه داشتن خانوادهها یک وسیله حیاتی است بلکه هم‌چنین از آنجا که به خانوادهها کمک می‌کند تا کودکان‌شان را به مکتب و تأسیسات صحی بفرستند، برای‌شان غذاهای مغذی بخرند و کار کودکان را کاهش دهند، به طور گسترده‌تر یک وسیله مهم و حیاتی در مبارزه با نابرابری به شمار می‌آید. یونیسف اکنون در ۱۱۵ کشور جهان همراه دولت‌ها کار می‌کند تا از گسترش برنامه‌های مصونیت اجتماعی در روند واکنش و بیرون رفت از بحران کووید-۱۹ حمایت و پشتیبانی نماید.
تجارب به‌دست آمده از بحران‌های گذشته نشان داده است که نیاز به سرمایه‌گذاری قوی برای اولویت‌دهی به سکتورهای اجتماعی حتی در طول رکود اقتصادی وجود دارد. دولت‌ها چنانکه در راستای حفاظت مردم‌شان در برابر پیامدهای کووید-۱۹ کار می‌کنند، باید سرمایه‌گذاریهایشان در تمام انواع خدمات اجتماعی را در برابر خطر کسری بودجه مصون سازند و اطمینان حاصل کنند که برای حفظ و تداوم عرضه خدمات، از منابع موجود استفاده کارآمد می‌شود.
شماره ۵: تغییرات اقلیمی بحران جهانی دیگری است که منتظر ما نخواهد ماند
«برای ما چیزهای زیادی تغییر کرده است، چون دیگر نمی‌توانیم بیرون برویم و اقدامی را مطالبه کنیم اما این بدان معنا نیست که جنبش اقلیمی سکوت اختیار کرده است… ما نمی‌توانیم سکوت اختیار کنیم. بحران اقلیمی هنوز ادامه دارد. این بحران از میان نرفته و تغییر نکرده است.» وانیسا، ۲۴ ساله از اوگاندا.
کوید-۱۹ به ما آموخت که مشکلات جهانی مستلزم راهکارهای جهانی است. هیچ کسی بیشتر از یک کودک از تغییرات اقلیمی متأثر نمیشود. کودکان در برابر تغییرات در هوایی که تنفس می‌کنند، در آبی که می‌نوشند و در غذایی که می‌خورند، آسیب‌پذیرند. ما میدانیم که آسیب‌پذیری کودکان در برابر کمبود کُشنده‌ی میکروب‌های آب و غذا و امراض آبی ناشی از تغییر اقلیمی، بیشتر است. در مسیر فعلی، تنها ظرف بیست سال، یک نفر از هر چهار کودک در سطح جهان در ساحات دارای منابع آبی شدیداً محدود زندگی خواهد کرد. ما به عنوان بزرگ‌سالان نسبت به صحت و سلامت سیاره‌ای که برای کودکان‌مان باقی می‌گذاریم، مسوولیم.
کوتاهی در رسیدگی مستقیم به تغییرات آب و هوایی تنها سبب تشدید نابرابری می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که آسیب کلی ناشی از تغییرات اقلیمی تا سال ۲۰۵۰ به ۸ تریلون دالر برسد که به طور کلی جهانیان را تا سه درصد تولید ناخالص داخلی و فقیرترین مناطق را حتی بیشتر از آن فقیر خواهد ساخت. اگر اکنون اقدامی انجام ندهیم، ظرف سی سال آینده، چنانکه بحران اقلیمی، فجایع طبیعی و جنگ مسلحانه سبب افزایش مهاجرت می‌شود، بیشتر از یک میلیارد نفر با مشکل بی‌جاشدگی مواجه خواهند شد که هم برکشورهای در حال انکشاف و هم بر کشورهای توسعه‌یافته تاثیرات بزرگی وارد خواهد کرد.
چه کاری باید انجام شود: ما باید برنامه‌های‌مان در زمینه واکنش و بیرون‌رفت از بحران کوید-۱۹ را به تدابیر برجسته و اضطراریِ معطوف به تغییرات اقلیمی و حفاظت از محیط‌زیست، پیوند بدهیم.
ما به برنامه‌های دولتی تشویق کننده‌ای نیاز داریم که به روی‌کردهای کم کاربن (low-carbon) و رویکرد جهانی یک‌پارچه در کنار اقدامات محلی، اولویت بدهند. ما میدانیم که راه حل‌ها چه چیزهایی هستند: بهبود قابلیت سازگاری خدمات آب، فاضلاب و بهداشت با تغییرات اقلیمی و فجایع؛ ایجاد مراکز آموزشی انعطاف‌پذیر از طریق مکاتب سبز و مصون؛ خدمات صحی هوشمند در برابر تغییرات اقلیمی و فجایع؛ کاهش آلودگی هوا، خاک و آب؛ مشارکت دادن جوانان به عنوان عاملان تغییر و همکاران‌مان در بخشهای محیط‌زیست و تغییرات اقلیمی؛ ایجاد سیستم‌های مصونیت اجتماعی سازگار با تغییرات اقلیمی به منظور پشتیبانی از افراد متأثر شده از فجایع آب و هوایی؛ و ایجاد سیستم‌های غذایی هوشمند در برابر تغییرات اقلیمی و فجایع.
تا زمانی که سرمایه‌گذاری در این نوع راه‌کارها افزایش نیابد، بیرون رفت از بحران کوید-۱۹ بسیار دشوار خواهد بود.
بسیاری از راهکارهای مذکور اثرات چندگانه و افزاینده‌ای دارند و ضمن ایجاد مقاومت در برابر فجایع آتی، مزایا و فوایدی برای بخشهای صحت و اقتصاد به ارمغان می‌آورند.
در جهانی که ۱۷کشور آن هرسال بیش از ۸۰ درصد آب‌های زیرزمینی‌شان را بیرون می‌کشند، نیاز داریم تا دنیایی را برای کودکان مجسم کنیم که از نظر آب تأمین شده باشد. همکاری و هماهنگی بهتر در ارتباط با منابع آبی مشترک می‌تواند به مثابۀ عنصر تسهیل کننده صلح و به عنوان فرصتی برای ساختن شهرها و معیشت‌های پایدارتر و محیطی پاک و مصون برای کودکان عمل کند.
در عین زمان، تأمین آب پاک برای ۴۰ درصد جمعیت جهان که به آب پاک و امکانات فاضلاب دسترسی ندارند، می‌تواند سبب پیش‌گیری از شیوع امراض ساری مثل کوید-۱۹ شود و در عین زمان سود ۴ دالری را برای هر یک دالر سرمایه‌گذاری شده، در پی‌خواهد داشت. در قرن بیست‌و‌یکم، هیچ دلیل موجهی وجود ندارد که ما نتوانیم هر خانواده، مکتب، شفاخانه و کلینیک را به آب پاک و صابون مجهز سازیم.
در سراسر این مسیر ما می‌توانیم دنباله‌رو جوانانی مثل وانیسا باشیم که نه تنها خواهان تغییر هستند بلکه هم‌چنین در این مورد اقدامی انجام میدهند. برای مثال، برنده‌ی چالش نوآوری کوید-۱۹ یونیسف در نایجریا با استفاده از پنل‌های آفتابی برای تهیه سیستم‌های آب‌رسانی پایدار، راه‌کاری را برای اجتماعات دارای منابع آبی ناکافی و غیرمصون توسعه داد.
این نوع راه‌کارها نه تنها در کوتاه‌مدت مفید هستند و به تاثیرات اقتصادی و اجتماعی کوید-۱۹ می‌پردازند بلکه هم‌چنین سبب بهبود سازگاری و کاهش گازهای گلخانه‌ای در طولانی‌مدت می‌شوند.
سخن پایانی
در نامه‌ای سرگشاده که در سال ۲۰۱۹ نگاشتم، نگرانی‌ها و امیدواری‌هایم را برای آینده‌ی کودکان و جوانان بیان کردم. نمی‌دانستم که یک‌سال بعد یک همه‌گیری جهانی به طرز شگرف به میان خواهد آمد و این نگرانی‌ها چقدر قابل توجیه خواهد بود.
خبر بد اینکه: چنانکه بحران ادامه می‌یابد و پیامدهای اقتصادی آن تشدید می‌شود، ما هنوز هم روزهای دشواری را پیش‌رو داریم. بحران اقتصادی خسارات سنگینی به بودجه دولت‌ها وارد می‌کند و نتایج حاصل از دهه‌ها پیشرفت و توسعه را معکوس می‌سازد. اگر سریع و قاطعانه عمل نکنیم، این تاثیرات می‌تواند برای نسل‌های بعدی نیز قابل حس باشد.
اما یک خبر خوش نیز داریم: ما با استفاده از این فرصت که به نوبه خود اقبالی است بی‌سابقه برای بازسازی و تجسم مجدد سیستم‌هایی که کودکان و جوانان بتوانند به آن تکیه کنند، می‌توانیم این روند را معکوس نماییم.
پس این یک فراخوان عمل برای کودکان، جوانان و رهبران در هر زمینه‌ای از جوامع‌مان است، سیاست‌مداران در سطح جهان، رهبران دینی، پالیسی‌سازان دولتی، ستاره‌های ورزش، صاحبان رسانه‌ها، دادخواهان و هر یک از ما.
جامعه بین‌الملل باید بیرون رفت فراگیر از این بحران را ضمن اولویت‌دهی به سرمایه‌گذاری برای کودکان و حقوق آنان حمایت و پشتیبانی نماید. در مورد مسایل مختلف، از امنیت انترنتی گرفته تا یادگیری دیجیتلی و تأمین آب پاک، سکتور خصوصی باید با به‌کارگیری از نوآوریها کار و تلاش بیشتری را برای پوشش و حفاظت کودکان انجام دهد. شهروندان نیز باید حساب‌خواهی از صاحبان قدرت را ادامه دهند و در مقابل تبعیض و نابرابری بایستند.
امسال، در حالی‌که یونیسف سال‌روز ۷۵ ساله شدن تجسم مجدد آینده برای هر کودکی را گرامی می‌دارد، بیائید تا چنانکه برای آن‌ها فرصت‌هایی بوجود می‌آوریم، شعله آرزوهایشان را روشن می‌کنیم و آنان را در هربخشی از زندگی‌شان پشتیبانی می‌کنیم، با یک روحیۀ جدید فوریت و اضطرار به یاری کودکان و جوانان بشتابیم و در این راستا بسیج شویم.
کوید-۱۹ آخرین بحران بشریت نخواهد بود. بیائید تا دوشادوش یک‌دیگر به عنوان همکار و دوست کار و تلاش کنیم تا از این همه‌گیری قوی‌تر از قبل بیرون آییم.
