کودک‌خبر صدای بلند کودکان
محمدجلیل اکبری
هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، یوناما، با انتشار گزارش سالانه‌ی خود از میزان تلفات غیرنظامیان در جریان سال ۲۰۲۰، گفته است که سی درصد از مجموع قربانیان منازعات مسلحانه سال گذشته را کودکان تشکیل می‌دهند.
این گزارش حاکیست که در جریان سال منازعات مسلحانه سال ۲۰۲۰، در مجموع ۸هزار و ۸۲۰ غیرنظامی کشته و زخمی شده‌اند. از این میان، سه‌هزار و سی‌وپنج غیرنظامی کشته و پنج‌هزار و ۷۸۵ غیرنظامی دیگر زخمی شده‌اند. یوناما تاکید کرده که هرچند این رقم پانزده درصد کاهش در مقایسه با میزان تلفات غیرنظامیان در سال ۲۰۱۹ نشان می‌دهد، اما میزان تلفات در سه ماه آخر سال ۲۰۲۰، همزمان با آغاز گفتگوهای رسمی صلح، چهل‌وپنج درصد افزایش داشته است.
یوناما در گزارش خود گفته است که افزایش شمار تلفات زنان و کودکان، از موارد عمده‌ی نگرانی است. به گفته‌ی این سازمان، زنان و کودکان چهل‌وسه درصد مجموع تلفات غیرنظامیان را تشکیل می‌دهند. این سازمان تاکید کرده که در جریان سال ۲۰۲۰، دوهزار و ۶۱۹ کودک کشته و زخمی شده‌اند که این رقم، شامل سی درصد مجموع تلفات غیرنظامیان می‌شود. هم‌چنین در جریان سال گذشته یک‌هزار و ۱۴۶ زن نیز کشته و زخمی شده و این رقم، شامل سیزده درصد مجموع تلفات غیرنظامیان می‌شود. براساس این گزارش، طی سال گذشته ۷۶۰ کودک و ۳۹۰ زن کشته شده‌اند.
هیات معاونت سازمان ملل متحد، یوناما، می‌گوید که برای هفتمین سال متوالی است که سالانه بیش از سه‌هزار غیرنظامی در افغانستان کشته می‌شوند. به گفته‌ی این سازمان، میزان بلند کشتار غیرنظامیان، افغانستان را در میان «کُشنده‌ترین» مکان‌ها برای غیرنظامیان در جهان قرار داده است.
یوناما در گزارش خود بیش از شصت درصد تلفات را به گروه‌های مسلح مخالف دولت، تروریستان طالب و داعش و هم‌چنین بیست‌ودو درصد دیگر را به نیروهای امنیتی دولتی نسبت داده است.
با این‌حال، مقام‌های سازمان ملل در کابل، می‌گویند که یگانه برای کاهش خشونت‌ها در افغانستان، رسیدن به توافق برای آتش‌بس است. دیبرا لاینز فرستاده‌ی خاص سرمنشی سازمان ملل متحد برای افغانستان، می‌گوید: «در نهایت، بهترین راه برای محافظت از افراد ملکی برقراری آتش‌بس بشردوستانه می‌باشد. طرفین که از آتش‌بس امتناع می‌ورزند باید عواقب ویرانگر چنین وضعیتی را بر زندگی افراد ملکی افغانستان مشاهده کند.»
این سازمان هم‌چنین در گزارش خود گفته است: «تعداد روزافزون زنان، مردان، پسران و دخترانی را که از درگیری‌ها متاثر گریده‌اند باید به‌خاطر داشت. آن‌ها عزیزان خود را از دست داده، زخم برداشته، مجبور به ترک خانه‌های خود شده و با مشکالت اقتصادی و اجتماعی مواجه شده‌اند. در بسیاری از موارد آن‌ها احساس می‌کنند فراموش شده‌اند. آن‌ها می‌خواهند که غم و اندوه‌شان نادیده گرفته نشود، صدای آن‌ها شنیده شود و درگیری‌ها پایان یابد. ۲۰۲۰ سالی بود که مردم به صلح امیدوار بودند، ولی درعوض با خشونت‌های بیشتری روبرو شدند.»
