جهان از دید من

نویسنده: سحر غزنوی

به راستی هیچ واژه‌ به اندازه‌ی لبخند نزد انسان از قدر و قدمت دیرین برخوردار نیست و از چنان جایگاهی برخوردارا است که امکان استمرار حیات آدمی را فراهم ساخته است. جهان یک جایی که در آن بدون مشکل، زندگی کرده نمی‌توانی.

هر انسان مشکلات خاص خود را دارد و بسیار کوشش می‌کند که از این مشکلات بیرون شود. همیشه تمام انسان‌ها در روی زمین تلاش می‌نمایند که پول به‌دست بیاورند؛ حتی اگر کسی را به قتل هم برسانند بازهم برای‌شان ساده است؛ چون آن‌ها به این عزم و اراده بوده‌اند که پول به‌دست بیاورند چه از راه حلال و چه از راه حرام! هیچ وقت هیچ کسی‌ در زندگی‌شان به خوبی دیگران فکر نمی‌کنند، به خوشی دیگران که هیچ وقت.

کاش در این دنیای بزرگ یکی می‌بود که به دیگران خوشی را هدیه می‌کرد. یک نکته را می‌خواهم برای شما بگویم که همیشه خود را خوش نگاه کنید؛ حتی اگر در بین مشکلات غرق باشید با یک لبخند تو تمام دنیا گل‌وگل‌زار می‌شود. اگر تو بخندی و همیشه خوش باشی، مشکلات از تو می‌ترسند نه تو از مشکلات؛ پس در دنیا بخند تا دنیا با تو بخنده. دنیا از آدم‌هایی که همیشه خوش باشد می‌ترسد پس در بین دنیا قرار بگیر و بخند. لبخند تو، قدرت توست. دنیا بی‌وفاست، نامش در سرش نوشته شده است، «دنیای فانی». این دنیا می‌گذرد اگر بخواهی یا نخواهی! این دنیا گذران است؛ پس تو همیشه خنده کن تا من با تو، تو با من و همه با هم بخندیم. دنیا یک‌جای بی‌رنگ است اما انسان‌هایی که در آن زندگی می‌کنند به او رنگ و بو داده است هم ازش نفرت می‌کنی و هم ازش لذت می‌بری. در بین دو حس قرار داری و دایم به فکر این هستی من از دنیا متنفرم یا دنیا را خوش دارم؟ این حس هردو در زمان خودش اتفاق می‌افتد. دنیا بخواهی یا نخواهی طوری است که خود را باید هماهنگ بسازی، از دنیا نفرت نداشته باش، همیشه ازش لذت ببر، خود را خوش نگه دارد چون هیچ چیز به اندازه‌ صحت به تو مهم نیست به‌خاطری‌که وقتی تو اگر جور نباشی پس تو هیچ چیز نداری؛ پس با دنیا کنار بیا و خود را خوش و سرحال نگه دارد.

خدا گر پرده بردارد

ز روی کار آدم‌ها

چه شادی‌ها خورد برهم

چه بازی‌ها شود رسوا

یکی خنده ز آبادی

یکی گریه ز بربادی

یکی از جان کند شادی

یکی از دل کند غوغا

چی کاذب‌ها شود صادق

چی صادق‌های شود کاذب

چه عابدها شود فاسق

چه فاسق‌ها شود عابد

چه زشتی‌ها شود رنگین

چه تلخی شود شیرین

چه بالا رود پائین

عجب صبر خدا دارد که پرده بر‌نمی دارد

این نوشته تقدیم برای کسانی‌که در این دنیا نمی‌خندند برای این‌که همیشه خوش باشید لازم نیست مشکلات دور شود، بلکه باید همیشه کوشش کنیم که با لبخند، مشکلات را دور سازیم. چنانکه گفته‌اند: نادانی یک ویروس است. وقتی‌که شروع به پخش شدن بکند، دیگر قابل درمان نیست؛‌ مگر با منطق و استدلال و به‌خاطر انسانیت، خودمان باید درمانش باشیم.