کودک‌خبر صدای بلند کودکان
بر اساس پژوهشی جدید که در مورد روش‌های ارتباط الگوهای حرکتی بدن با سلامتی اطلاعات بیشتری در اختیار می‌گذارد، نحوه راه رفتن کودکان جاپانی با کودکان در کشورهای دیگر فرق دارد.
بر اسان یافته‌های این پژوهش که به‌تازگی در نشریه «ساینتیفیک ریپورتس» (Scientific Reports) منتشر شد، هرچند الگوهای طرز راه رفتن کودکان جاپانی ۶ تا ۱۲ ساله مشابه سایر کودکان در دیگر کشورهای توسعه‌یافته است، اما رشد و تکامل آن‌ها طی سال‌ها فرق می‌کند.
در این مطالعه، دانشمندان از جمله دانشمندان دانشگاه ناگویا (Nagoya University) در جاپان، تفاوت‌های مرتبط با سن را در حرکات اندام تحتانی در طول راه رفتن ارزیابی کردند.
طرز راه رفتن فرد الگوی حرکتی پیچیده و ناخودآگاهی است که برای بیشتر فعالیت‌های روزانه ضروری است و از زنجیره‌ای از حرکات شامل حرکت لگن، زانو، و [بخش پایینی] پا تشکیل می‌شود.
پژوهشگران گفتند که طرز راه رفتن می‌تواند برای سنجش کیفیت زندگی و وضعیت سلامت فرد حیاتی باشد و شناخت نیروهای دخیل در طرز راه رفتن می‌تواند به درمان افراد مبتلا به اختلال‌های حرکتی کمک کند.
آن‌ها در این مطالعه چهار تفاوت مهم در گروه‌های سنی پیدا کردند.
تعداد قدم‌های برداشته‌شده در یک دقیقه در کودکان گروه سنی ۱۱ تا ۱۲ ساله در مقایسه با کودکان ۶ تا ۸ ساله، افزایش داشت.
پژوهشگران هم‌چنین شاهد کاهش تعداد قدم‌ها و طول آن‌ها در کودکان ۱۱ تا ۱۲ ساله در قیاس با کودکان ۹ تا ۱۰ ساله بودند.
دانشمندان متذکر شدند که در چرخه گام‌برداری کودکان جاپانی ۱۱ تا ۱۲ ساله دامنه حرکتی زانو کم‌تر بود. با بالا رفتن سن کودکان، افزایش زمان چرخش پا روی قوزک مشاهده شد‌ــ حرکتی که هنگام شروع راه رفتن متوجه انگشتان پا است.
به گزارش ایندیپندینت، تاداشی ایتو، از نویسندگان این پژوهش، از گروه علوم بهداشت عمومی دانشگاه ناگویا، گفت: «به عقیده ما، تفاوت در سبک زندگی، ساختار بدنی و عوامل فرهنگی همه بر نحوه راه رفتن کودکان جاپانی تاثیر می‌گذارد.»
دکتر ایتو افزود: «این ممکن است بر سلامت کودکان جاپانی تاثیری نداشته باشد. اما ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد که با ویژگی‌های کودکان در کشورهای دیگر تفاوت دارد. این نتایج ابزار مهمی برای ارزیابی راه رفتن عادی و بیمارگونه است و می‌تواند میزان اثربخشی درمان ارتوپدی و توانبخشی را در مورد اختلال‌های راه رفتن مشخص کند.»
پژوهشگران معتقدند که این یافته‌ها ممکن است برای ارزیابی تغییرات رشدی در الگوی طرز راه رفتن و تشخیص ناهنجاری‌های راه رفتن در کودکان مفید باشد.
