یاد بگیریم زود قضاوت نکنیم

نویسنده: ثمینه سلیمان

هر کسی‌که ریش دارد، مومن نیست. هر کسی‌که شیرین زبان است، چاپلوس نیست. هرکسی‌که می‌خندد، بی‌غم نیست. هر کسی‌که مقبول و خوش‌تیپ است، هرزه نیست. هر کسی‌که سکوت می‌کند، گنگ نیست.

قضاوت در مورد دیگران، انتقاد نیست توهین است. بازی کردن با احساسات مردم، هوشیاری و زرنگی نیست، هرزه‌گی است. هرکاری یا هر حرفی ‌که در آخرش بگوییم شوخی کردم، شوخی نیست حمله به شخصیت آن فرد است.

حسادت نوع اعتراف به حقیر بودن خویش است. انسان به اخلاقش سنجیده می‌شود؛ نه به ظاهرش. هیچ‌ وقت حسرت زندگی آدم‌ها را نخورید. وقتی از درون‌شان خبر ندارید چه خوب است وقتی می‌خواهیم درباره دیگران قضاوت کنیم، اولاً نظری به خود بیندازیم و ببینیم که چقدر خوب هستیم و علاوه بر آن چه بدی‌هایی هم داریم بعداً در مورد دیگران قضاوت کنیم.

گاهی اوقات مغز بالای نفس انسان آن‌قدر حاکم می‌شود که نمی‌تواند آرام‌تر قضاوت کند. همیشه در عجله قضاوت می‌کند و چه حیف که آنهم حقیقی نیست و قضاوت ظاهری است؛ درحالیکه ما نه از حال و هوایش خبر داریم و نه از درون‌شان که چه می‌گذرد و چه سخت می‌گذرند.

ما انسان‌ها همیشه و همیشه دیگران را از ظاهرشان قضاوت می‌نماییم؛ درحالی‌که یکی در مسجد در فکر گناه، یکی در بازار در فکر نماز، یکی در سجده در فکر خطا، یکی در روزه در فکر دزدی، یکی در کعبه در فکر بدی پس چه زیباست تا اصل موضوع را درست درک نکردیم درباره دیگران زود قضاوت نکنیم.