محمدجلیل اکبری
کمیسیون مستقل حقوق بشر، با بیان اینکه شمار زیادی از خانوادههای بیجاشده به ویژه زنان و کودکان بیجاشده در سراسر کشور به سرپناه، غذا، پوشاک و دارو نیاز دارند، میگوید که از آسیبهای پایدار جنگ، بیجاشدن بیشتر کودکان و محرومیت آنان از آموزشوپرورش است.
این کمیسیون در بیانیهای گفته است که بیجاشدگی همزمان با همهگیری ویروس کرونا، خشکسالی، بیکاری و فقر زندگی را برای مردم بهویژه بیجاشدگان براثر جنگ و ناامنی، از هر زمان دیگر دشوارتر کرده است. این کمیسیون در بیانیه خود از نهادهای ملی و بینالمللی، امدادرسانان دخلی و خارجی خواسته تا به نیازهای فوری و اساسی بیجاشدگان داخلی رسیدگی کرده و از فجایع انسانی جلوگیری نمایند.
این کیمسیون میافزاید که جنگ و بیجاشدن آسیبهای پایداری بر کودکان به جا میگذارد. کمیسیون مستقل حقوق بشر گفته است: «از آسیبهای پایدار جنگ، بیجاشدن بیشتر کودکان و محرومیتشان از آموزش است.»
در همینحال، میشل باچلیت کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز، نسبت به پیامدهای فاجعهبار جنگ جاری در کشور هشدار داده میگوید: «ما میدانیم که جنگ شهری منجر به کشته شدن تعداد زیادی از افرادملکی میشود. ما این را قبلاً بارها دیدهایم. در افغانستان، از ۹ جولای تنها در چهار شهرلشکرگاه، قندهار، هرات و قندوز، دستکم ۱۸۳ نفر از افراد ملکی کشته و ۱۱۸۱ نفر از جمله کودکان زخمی شدهاند. این تنها تلفات افرادملکی است که ما موفق به ثبت آن شدهایم، ارقام واقعی تلفات بیشتر خواهد بود.»
هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، یوناما، میگوید که از آغاز گسترش حملات طالبان در ماه می، تاکنون ۲۴۱هزار نفر بیجاشدهاند.
یوناما میگوید که طالبان تاکنون توانسته ۱۹۲ مرکز اداری و ولسوالی را تحت کنترول خود در بیاورند. این سازمان میافزاید که تداوم حملات طالبان در مناطق مختلف کشور باعث ترس و وحشت در میان مردم شده است.
چهارهزار زخمی در ده روز
همچنین کمیته بینالمللی صلیب سرخ در افغانستان، اعلام کرده که در طول ده روز گذشته، بیش از چهارهزار نفر در این کشور زخمی شدهاند.
این کمیته با بیان اینکه با گسترش جنگ «صدها هزار تن در معرض خطر قرار دارند»، میگوید: «از اول اگست، ۴۰۴۲ تن مجروح جنگ در ۱۵ مرکز صحی تداوی شدهاند که آیسیآرسی با آنها کمک میکند، این خودنشاندهنده شدت خشونتهای اخیر است.»
همچنین ایلوا فیلیون رییس دفتر آیسیآرسی یا کمیته بینالمللی صلیب سرخ در افغانستان، میگوید: «ما شاهد تخریب خانهها، در معرض خطر قرار گرفتن کارمندان صحی و مریضان، خسارمند شدن شفاخانهها و همچنان زیر بناهای آب و برق هستیم. استفاده از سلاحهای منفجره در شهرها تاثیرات شدید و بدون تفکیک فراتر از اهدافشان بالای افراد ملکی دارد. مرمیهای هاوان و راکتها بدون تفکیک به خانههای افراد ملکی اصابت میکنند. بسیاری خانوادهها چارهای جز فرار برای یافتن مکان امن ندارند. این وضعیت باید خاتمه یابد.»
این کمیته از طرفهای درگیر جنگ خواسته تا به خشونتها فوراً پایان دهند و همچنین از نهادهای بینالمللی تقاضا کرده تا برای رسیدگی به وضعیت شهروندان افغانستان اقدام کنند.