بر اساس مطالعهای جهانی در مورد تقریباً ۷۰۰ کودک که در مجله «بیهیور ریسرچ متودز» منتشر شده است، اولین زمانی که نوزادان میتوانند از شوخی لذت ببرند، چهار هفتگی است و این در حالی است که تقریباً نیمی از نوزادان در دو ماهگی چیزهای بامزه را متوجه میشوند.
این پژوهش که تیمی از دانشگاه بریستول آن را انجام داده، به این نتیجه رسیده است که نوزادان میتوانند از شکلهای مختلف شوخیهای بدنی، دیداری و شنیداری با بازیهایی از طریق فعالیتهایی مثل دالی کردن، قلقلک، اشتباهی نشان دادن اشیا، شکلک درآوردن و با صداهای عجیبوغریب حرف زدن لذت ببرند.
این تحقیق همچنین نشان داد نوزادان زیر یک سال از دیدن واکنش دیگران، مانند دیدن کسی که میترسد، لذت میبرند.
محققان همچنین به چیزهایی توجه کردند که برای کودکان دو و سه ساله بامزه بودند و نتیجه گرفتند که گروه اول از «شوخیهای بیمعنی» لذت میبردند؛ برای مثل عباراتی از قبیل «سگها عفعف میکنند.»
در همین حال، کودکان سه ساله از بازی با کلمات، کلک زدن و کلمات بیادبانه خوششان میآید.
محققان تشخیص دادند که اجتماعی شدن در درک شوخی برای کودک نقش کلیدی دارد و میتواند به رشد مهارتهای شناختی مانند قوه تخیل کمک کند.
داکتر النا هویکا، پروفیسور دانشیار این دانشگاه، به روزنامه تایمز گفته است: «نتایج ما این بر این نکته تاکید میکند که شوخی فرآیندی پیچیده و در حال توسعه در چهار سال اول زندگی است.»
او افزود: «با توجه به اهمیت و کلیت شوخی در بسیاری از جنبههای زندگی کودکان و بزرگسالان، این نکته حایز اهمیت است که ما ابزارهایی را به کار بگیریم تا بفهمیم چطور شوخی از ابتدا ایجاد میشود تا در پی آن بتوانیم نه تنها ضرورت خود شوخی را درک کنیم، بلکه بفهمیم شوخی کردن چطور میتواند به خُردسالان کمک کند تا در سایه سلامت روحی به طور شناختی و اجتماعی عمل کنند.»
وی تاکید کرد: «پژوهش شوخی اولیه فاصله مهمی را نشان میدهد که در طی آن، انواع مختلف شوخیها رشد مییابند. با تحقیقات بیشترمیتوان از این پژوهش به عنوان ابزاری تشخیصی در رشد ابتدایی در میان تفاوتهای رشدی استفاده کرد و به مربیان دوره ابتدایی آگاهی رساند و برنامه درسی برای سنین صفر تا پنج سال را با توجه به آن طراحی کرد.»