توصیه‌های یک روان‌شناس امریکایی برای مراقبت از کودکان در برابر کرونا

#کودک‌خبر، کابل: دکتر کارن روگرز، روانشناس بالینی در شفاخانه کودکان لس‌آنجلس، عقیده دارد که کودکان نیاز دارند تا بزرگ‌سالان در کنارشان باشند و با آرامش و به روشنی با آنها صحبت کرده و در برابر ویروس کرونا مراقبت نمایند.

از آنجایی که ویروس کرونای جدید که کوید-۱۹ نامیده می‌شود هم‌چنان در حال گسترش است، لازم است که بزرگ‌سالان با آرامش در این زمینه با کودکان صحبت کنند.

دکتر کارون روگرز نکاتی را پیرامون نحوه صحبت با کودکان در مورد این ویروس بیان کرده است. به گفته‌ی او، کودکان توجه زیادی به نحوه صحبت کردن بزرگ‌سالان در مورد ویروس کرونا دارند.

دکتر روگرز می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید مدنظر داشت این است که کودکان از بزرگ‌سالان برای درک جهان استفاده می‌کنند. به همین دلیل کودکان بسته به نحوه‌ی صحبت کردن بزرگ‌سالان اطراف‌شان با آنها،‌ کم‌و‌بیش دچار اضطراب می‌شوند.»

کودکان و نوجوانان به یک نحوی به کمک بزرگ‌سالان نیاز دارند تا اهمیت این شرایط را درک کنند.

دکتر روگرز می‌افزاید که کودکان هم‌چنین تجربه چندانی برای درک موضوعی مانند کوید-۱۹ را ندارند و آن‌ها واقعاً به بزرگ‌سالان نیاز دارند تا اطلاعات را برای آنها تفسیر کنند.

دکتر روگرز تاکید دارد که کودکان غالباً در مقایسه با آنچه بزرگ‌سالان متوجه می‌شوند،‌ نسبت به اتفاقات اطراف‌شان هوشیاری بیشتری دارند.

او می‌گوید: «بدانید که کودکان اغلب به صحبت‌های بزرگ‌سالان گوش می‌کنند، حتی زمانی که این گونه به نظر نمی رسد. بهترین کار این است که مستقیماً با خود آنها صحبت کنید و تا آنجا که می‌توانید به آنها قوت قلب بدهید.»

این روان‌شناس بالینی توصیه می‌کند که بزرگ‌سالان باید پیش از صحبت با کودکان، حقایق را درک کنند و آماده باشند که اطلاعات دقیق را به روشی قابل‌فهم برای کودکان توضیح دهند.

دکتر روگرز می‌گوید: «کودکان باید بدانند که بیشتر کودکان نسبت به کوید-۱۹ آسیب پذیر نیستند. بزرگسالان می‌توانند به کودکان بگویند که بیشتر آنها بر اثر گرفتن این ویروس فقط اندکی بیمار می‌شوند. این جملات به آنها کمک می‌کند تا کم‌تر دچار اضطراب شوند.»

از آنجا که کوید-۱۹ یک پدیده جهانی و جدید است، دانشمندان دقیق نمی‌دانند که چرا در تعداد کم‌تری از کودکان علایم ویروس ظاهر می‌شود، یا علایم خفیف‌تری دارند و این‌که بیشتر کودکان نسبت به بزرگ‌ترها در معرض خطر کم‌تری بوده و به خاطر این ویروس خیلی کم‌تر بیمار می‌شوند.

دکتر روگرز می‌افزاید که بزرگ‌ترها هم‌چنین می‌توانند با کودکان در مورد «صاف کردن منحنی» صحبت کنند، به این معنی که بیشتر در خانه می‌مانیم تا مانع از انتشار میکروب‌ها شویم و مطمین شویم که افراد بیمار کمک لازم را از داکتران و کارکنان مراقبت‌های صحی دریافت می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

۸ نکته‌ی که برای محافظت از کودکان‌ در برابر ویروس کرونا باید درنظر گرفت

جلوگیری از وحشت: چگونه با کودکان در باره ویروس کرونا صحبت کنیم؟

چگونه استرس و نگرانی کودکان‌ را در مواجهه با بیماری کرونا کاهش دهیم؟

چند سازمان بین‌المللی توصیه‌هایی جدیدی برای حفاظت از کودکان در برابر کرونا صادر کردند

ماندن در خانه و عدم برقراری ارتباط اجتماعی احتمالاً برای کودکان در هر سنی استرس‌زا خواهد بود، بنابراین بزرگ‌سالان باید راهکارهایی را برای مقابله با این شرایط به کودکان بدهند. حفظ یک برنامه زمانی مانند انجام کارهای خانگی مکتب هنگام صبح، بیرون رفتن بعد از ناهار، می‌تواند به کودکان و بزرگ‌سالان کمک کند تا احساس کنند شرایط بیشتر قابل پیش‌بینی است.

دکتر روگرز می‌گوید: «ما انسان‌ها به عنوان موجودات اجتماعی، به روابط اجتماعی نیاز داریم.» این اختلال در زندگی روزمره می‌تواند برای کودکانی که برای داشتن احساس امنیت به ثبات نیاز دارند، استرس‌زا باشد. ممکن است کودکان کم سن‌وسال با این تغییرات دچار سردرگمی شوند و از خودشان بپرسند که آیا دوستان‌شان هنوز دوست آنها هستند یا خیر. حتی نوجوانانی که وقت زیادی را با گوشی‌های‌شان می‌گذرانند، با تعطیلی مکاتب، دچار اختلال اساسی در زندگی اجتماعی خود می‌شوند.

دکتر روگرز به بزرگ‌سالان توصیه می‌کند تا از کودکان و نوجوانان بخواهند تا درباره احساسات خود نسبت به جدایی از دوستان‌شان صحبت کنند و به آنها کمک کنند تا از طریق دیدارهای مجازی، تماس‌ تلیفونی یا حتی نوشتن نامه، برای حفظ روابط شان برنامه‌ریزی کنند.

علاوه براین،‌ بزرگ‌سالان می‌توانند برای‌شان توضیح دهند که این اختلال گرچه دشوار است، اما موقتی است.

او گفت: «بزرگ‌سالان می‌توانند به کودکان بگویند که ما نمی‌دانیم که این مشکل چقدر طول خواهد کشید، اما می‌دانیم که کودکان به مکتب برمی‌گردند، بزرگ‌سالان به کارشان بازمی‌گردند و مردم می‌توانند دوباره در گروه‌های بزرگ دور هم جمع شوند.»

بزرگترها می‌توانند به کودکان بگویند که همه‌ی این تغییرات،‌ از جمله تعطیلی مکاتب، برای جلوگیری از انتشار ویروس و جلوگیری از ابتلای افراد بیشتر به این بیماری صورت می‌گیرد.

به منظور کاهش اضطراب کودکان، دکتر روگرز هم‌چنین به بزرگ‌سالان توصیه می‌کند که کودکان را کم‌تر در معرض اخبار و رسانه‌های اجتماعی قرار دهند. حتی نوجوانان که از رسانه‌های اجتماعی جهت ارتباط با دوستان‌شان استفاده می‌کنند نیز لازم است وقفه‌ای در استفاده از گوشی‌های خود داشته باشند.

دکتر روگرز می‌گوید: «والدین باید بر استفاده فرزندان‌شان از رسانه‌های اجتماعی نظارت کنند، قانون بگذارند و مطمین شوند که کودکان و نوجوانان به‌خصوص شب‌هنگام از گوشی و سایر دستگاه‌های ارتباطی شان استفاده نمی‌کنند.»

کمک به کاهش اظطراب

دکتر روگرز معتقد است که این فرصتی است که به کودکان کمک شود تا یاد بگیرند وقتی در مورد مسایل احساس نگرانی می‌کنند، باید با دیگران صحبت کنند. شما می‌توانید به کودک بگویید «وقتی احساس اضطراب می‌کنی، در مورد آن با بزرگ‌ترها صحبت کن، زیرا آنها غالباً می‌توانند به تو کمک کنند.»

دکتر روگرز پیشنهاد می‌کند به شیوه‌ای کنجکاوانه به نگرانی‌های کودکان رسیدگی کنید. می‌توانید بگویید «چه می‌شود اگر بگویم بیشتر کودکان از این ویروس چندان بیمار نمی‌شوند؟» سپس می‌توانید اطلاعاتی در اختیار آنها قرار دهید.

هم‌چنین، بزرگ‌سالان باید درک کنند که کودکان ممکن است به روش‌های متفاوتی به استرس پاسخ دهند. کودکان ممکن است بدرفتاری کنند، وابسته‌تر شوند، گیج شوند،‌ عصبی و پرتکاپو شوند، سخت‌گیرتر شوند، بدخلق یا زودرنج شوند.

دکتر روگرز گفت: «کودکان همیشه هم متوجه نمی‌شوند که رفتارشان تغییر کرده است، یا چرا این اتفاق رخ داده است. کودکان به بزرگ‌سالان نیاز دارند تا به آنها در درک و بیان احساسات‌شان به شیوه سالم کمک کنند.»

بزرگ‌سالان باید گفتگو را با کودکان خود آغاز کنند و آنها را ترغیب کنند تا افکار و احساسات خود را بیان کنند. درباره همه احساساتی که یک کودک ممکن است داشته باشد صحبت کنند. دکتر روگرز می‌گوید: «برخی کودکان ممکن است از این که بیمار شوند،‌ به شدت احساس نگرانی کنند.» دکتر روگرز ابرازداشت که ممکن است برخی کودکان از این‌که مکتب نمی‌روند خوشحال باشند یا ممکن است دل‌شان برای دوستان‌شان تنگ شود. از کودک‌تان بخواهید اگر در این مورد احساسی دارد، یا هر احساس دیگری که دارد، حرف بزند.

همین‌طور مهم است که بزرگ‌سالان به کودکان کمک کنند تا راهی برای غلبه بر احساسات‌شان پیدا کنند. در این‌جا چند ایده ذکر شده است:

• با یک بزرگ‌سال مورد اعتماد صحبت کنند
• نفس عمیق بکشند
• نقاشی کنند
• در مورد احساسات‌شان داستان بنویسند

دکتر روگرز تاکید کرد: «كودكان اغلب از حواس‌پرتی به عنوان یك روش مقابله‌ای استفاده می‌كنند و این می‌تواند کارساز باشد، اما بزرگ‌سالان هم‌چنان باید به آنها كمک كنند تا در مورد احساسات خود درباره اتفاقاتی كه در زندگی‌شان رخ می‌دهد صحبت کنند.»

باید به کودکان بزرگ‌تر، جوانان و بزرگ‌سالان یادآوری شود که به راحتی می‌توان از طریق رسانه‌های آنلاین به اطلاعات نادرست و یا هراس‌افکن دست یافت و این‌که کودکان برای کشف منابع معتبر اطلاعات و یادگیری مدیریت استفاده از صفحات به کمک نیاز دارند.

به کودکان‌تان اطمینان بدهید

بیماری همه‌گیر کوید-۱۹ در شرایط سیال قرار دارد. بزرگ‌سالان می‌توانند به کودکان اطمینان دهند که حتی تغییر شرایط، مثلاً اقدامات احتیاطی خاص، فقط برای این است که آسیبی به هیچ یک از ما وارد نشود.

دکتر روگرز ابرازداشت: «مهم است کودکان بدانند که افراد بزرگ‌سال بسیار سخت در تلاش هستند تا اطمینان یابند که این بیماری افراد زیادی را بیمار نکند. می‌توانیم به آنها بگوییم که افراد واقعاً باهوشی در این زمینه سخت در حال تلاش هستند و مکاتب بسته شده چون بزرگ‌سالان این تصمیم را گرفتند تا از همه محافظت شود.»

عادات صحی درست داشته باشید 

برای بزرگ‌سالان، انجام صحیح مسایل صحی و الگوسازی صحیح آن برای کودکان، مانند شستشوی مداوم دست‌ها، بهترین راه برای واداشتن کودکان به انجام آن است.

دکتر روگرز گفت: «بزرگ‌سالان می‌توانند به کودکان بگویند که مثلاً می‌خواهم دست‌هایم را بشویم و می‌خواهم آهنگ الفبا را بخوانم. یا بزرگ‌سالان می‌توانند بگویند وای، بینی‌ام را لمس کردم. باید بروم دست‌هایم را بشویم.»

لازم است که کارها مستمر باشد و به کودکان یادآوری شود که پس از بازی بیرون از منزل یا پیش از صرف غذا دست‌های‌شان را با آب گرم و صابون بشویند و سعی کنند چشم‌ها، بینی و دهان خود را لمس نکنند.

دکتر روگرز اعتقاد دارد که این‌ها عادت‌های سلامت بلندمدتی هستند که کودکان برای همیشه به خاطر خواهند داشت.

از خودتان هم مراقبت کنید

دکتر روگرز توصیه می‌کند که بزرگ‌سالان هم باید در این دوران استرس‌زا مراقب خودشان باشند. به گفته‌ او، ممکن است برخی بزرگ‌سالان در مورد خود یا خانواده‌های‌شان نگرانی‌های خاصی داشته باشند و لازم است که بزرگ‌سالان به سلامت احساسات خودشان هم اهمیت بدهند تا بتوانند از کودکان‌شان بهتر پشتیبانی و محافظت کنند.